 |
| σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη |
Βουντού-βουντού-βουντού και μια καρφίτσα μαύρη
Από τα Σκόπια πέταξαν ρολό και λιποθύμησαν οι γαύροι
Σε μια χώρα όπου το ξέπλυμα μαύρου χρήματος δεν θα ήταν ο αυτοσκοπός πολλών προέδρων (και) ποδοσφαιρικών ομάδων, σε μια χώρα που θα άφηνες χωρίς τύψεις να πάει το παιδί σου ή να πας μαζί του στο γήπεδο, σε μια χώρα όπου τα φίλαθλα (;) πλήθη δεν κάνουν ακατάσχετο λεκτικό σεξ με τα αντίπαλα φίλαθλα (;) πλήθη, σε μια χώρα όπου η.. αποτροπή θανατηφόρων επεισοδίων μεταξύ φιλάθλων δεν θα ήταν αποτέλεσμα απαγόρευσης μετακίνησής τους στην «αντίπαλη πόλη» ή/και στο «αντίπαλο γήπεδο», αλλά αποτέλεσμα αυτονόητης Παιδείας, ναι πράγματι ο (κάθε) ΠΑΟΚ θα έπρεπε να είχε τιμωρηθεί αυστηρά όχι μόνο για το πέταγμα ενός ρολού ταμειακής μηχανής, αλλά ακόμα και για το πέταγμα μιας τσίχλας.
Ο δε κάθε υπαίτιος, πέρα από τη σύλληψή του θα ακολουθούσε μια παιδαγωγική αγωγή κατά τα πρότυπα αξιοπρεπών ποδοσφαιρικά χωρών, όπως η παρουσία στο αστυνομικό τμήμα την ώρα που παίζει η ομάδα του, κοινωφελή εργασία και ό,τι άλλο εφαρμόζουν εκεί πέρα οι «ξενέρωτοι βορειοευρωπαίοι» και όχι μόνο αν και εκεί πέρα δεν είναι όλα, τόσο εξιδανικευμένα…
Εδώ, όμως το θέατρο είναι κακόγουστο χρόνια τώρα, βρομάει από παντού, άθλιο και ύπουλο κατασκεύασμα όπου τα ρετιρέ το χρησιμοποιούν σαν μέρος της διανομής της οικονομικής και πολιτικής πίτας και εξουσίας, και οι υπόλοιποι όροφοι χρησιμοποιούνται σαν οι χρήσιμοι ηλίθιοι.
Αθωώνει αυτό, τον ανεγκέφαλο ρίπτη ταμειακών ρολών; Ασφαλώς όχι. Άλλωστε η απόφαση του Πρωτοβάθμιου Μονομελούς Πειθαρχικού οργάνου της 5/3/2018 ακολούθησε την πεπατημένη. Εδώ πάντως, ας μου επιτραπεί να υπενθυμίσω για λόγους απόδοσης δικαιοσύνης στη μνήμη πως πέρσι, προχωρημένη άνοιξη ήταν, κι η λατρευτή μου ομάδα αποχώρησε πάνω κάτω με το ίδιο μοτίβο, όπως πρόσφατα οι κόκκινοι φιλοξενούμενοι (;) από τον Ναό.
Αλλά και αυτή η επιδίωξη των «φιλοξενουμένων», να εμφανισθεί ως περίπου καταπλακωθείς από τόνους χαρτομάζας ο –φερόμενος ως- προπονητής τους αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας και της εμφαντικής αυτο-γελοιοποίησης, όταν αποφεύγοντας να εξετασθεί από τον γιατρό του αγώνα και να «κλείσει το θέμα εκεί», το ερυθρόλευκο μεν, ευτυχώς όμως ουχί αιμόφυρτο «θύμα» μεταφέρθηκε στο ιδιωτικό νοσοκομείο, στο οποίο, αφού πέρασε τη νύχτα βογκώντας και ουρλιάζοντας από τις κακουχίες με το πρόσωπό του να έχει παραμορφωθεί από τους πόνους, εξήλθε με μία γνωμάτευση περί αμυχών στο άνω χείλος αριστερά και λοιπά και λοιπά…
Όταν όμως τα πράγματα ξεχειλώνουν υπέρμετρα –καθώς χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις που ήλθαν και παρήλθαν έπαιρναν μέτρα ατελή, αυτοαναιρούμενα ή για το θεαθήναι και μοιάζει, για άλλη μια φορά, η κακόγουστη παράσταση να οδηγείται σε αδιέξοδο καθώς το ειλικρινές διττό δίλημμα-ερώτημα που τίθεται λίγο ή πολύ είναι «Ποιον από τους δύο ενόχους να δικαιώσεις;» ή, αντίστροφα, «Ποιον από τους δύο ενόχους να τιμωρήσεις;».
«Την ομάδα του ηλίθιου ρίπτη ή την ομάδα που πρακτικά έψαχνε αφορμή να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, ευελπιστώντας να κερδίσει το παιχνίδι στα χαρτιά; Ή και τους δύο;».
Σε μια χώρα «ξενέρωτη» αυτά θα είχαν λυθεί προ πολλού, αλλά στη χώρα του Παράλογου, όπου σχεδόν η κάθε εκδίκαση αθλητικών αδικημάτων εμπεριέχει το στοιχείο της προσμέτρησης των πολιτικών σκοπιμοτήτων καθώς και των παρενεργειών τους, ίσως χρειάζεται –και λόγω διεθνούς συγκυρίας- να επιστρατευθεί γι' αυτή τουλάχιστον την κακόγουστη παράσταση με το παραμορφωμένο από τον ρολό θύμα, ένα είδος συναινετικής μετάθεσης του προβλήματος κατά την κυρίαρχη νεοελληνική νοοτροπία, ένας συναινετικός από μηχανής Θεός, βρε αδελφέ, προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο αγώνας στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων υπό «ευρωπαϊκότερες» συνθήκες:
Μπας και ήταν Σκοπιανός ο ρίπτης;
Βουντού-βουντού-βουντού και μια καρφίτσα μαύρη
Από τα Σκόπια πέταξαν ρολό και λιποθύμησαν οι γαύροι
* Καθηγητής ΤΕΙ Πειραιά (εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος – μπιζίμ ΠΑΟΚ)
- από efsyn