του Γιάννη Καφάτου*
• Έχουμε γεμίσει νταήδες!
• Στην πολιτική μάλιστα τα νταηλίκια περισσεύουν
• Τα παλικάρια της Βουλής όταν δε μας κουνάνε το δάχτυλο, παίζουν μεταξύ τους τους νταήδες κι όσο τους παίρνει ανεβάζουν ατμό.
• Αφού τους φαντάζομαι στον καθρέφτη τους να προβάρουν το «βαρύ κι ασήκωτο» το.. «αδέκαστο» και μετά να παίρνουν σβάρνα κανάλια, ραδιόφωνα και ρούγες να τα ρίχνουν μπας και πιάσουν «ψάρια» (Βλέπε: ψηφοφόρους)
• Πώς μου ήρθε τώρα αυτό: Να ρε παιδί μου ο Βενιζέλος ο καθηγητής, ατυχήσας στο κόμμα που που τον ανέδειξε έχει τη Φώφη που του τη σπάει.
• Δεν του άρεσε που η Φώφη θέλει να κουβεντιάσει Συνταγματική αναθεώρηση κι άρχισε τα σκουξίματα.
• Πάντα με το «ΕΓΩ» σε πρώτο πλάνο. Εγώ που είμαι συνταγματολόγος, εγώ που το ένα, που το άλλο.
• Εντάξει κύριε καθηγητά, δεν είπε η αρχηγός ότι δεν είσαι, αλλά δεν έχει κι αυτή δικαίωμα να πει τη γνώμη της; Άσε που μπορεί να ρώτησε κάναν άλλο καθηγητή.
• Καταλαβαίνεις όλα είναι και θέμα εγωισμού. Ειδικά όταν μιλάμε για τον Βενιζέλο είναι μόνον θέμα εγωισμού.
• Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τους εγωισμούς κι ας μιλήσουμε …για μένα – παλιό αλλά πάντα εύστοχο αστείο!
• Όχι θέλω να σου πω ότι η εποχή που ζούμε είναι τόσο εγωιστική που τελικά δεν ακούει κανείς τίποτα παρά μόνο τον εαυτό του.
• Η ιστορία της κοπέλας στην Κύπρο, που τη μάθαμε επειδή αυτοκτόνησε το κορίτσι δείχνει και αυτό.
• Δεν ακούμε, ή ακούμε μόνο επιλεκτικά. Τους δυνατούς.
• Αλλά οι αδύναμοι είναι και περισσότεροι και σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
• Αυτοί έχουν πρόβλημα
• Όμως ποιος να ακούσει ένα παιδί, από ίδρυμα, και ποιος να πιστέψει ότι ο παπάς, θετός πατέρας, τη βίαζε από 4 ετών.
• Με τις πλάτες της παπαδιάς
• Ποιον θα ακούσει το χωριό, η γειτονιά, η αστυνομία;
• Το ανυπεράσπιστο παιδί ή τον παπά με την εξουσία που του δίνει η κοινωνία;
• Να όμως που το παιδί αυτοκτόνησε.
• Και οι αλήτες οι συνάδελφοί του για να τον τιμωρήσουν απλώς δεν τον αφήνουν να τελεί το μυστήριο της εξομολόγησης.
• Και το κορίτσι αυτοκτόνησε. Δηλαδή ο αθεόφοβος θα μπορούσε να πει, με το υπόλοιπο φαρισαϊκό παπαδαριό ότι δεν το κηδεύουν κιόλας – για όποιον έχει θέματα με αυτά.
• Αλλά τι να κηδέψουν, το οργωμένο από τον άθλιο πατέρα σώμα;
• Το παιδί αυτό κηδεύτηκε την πρώτη φορά που βιάστηκε
• Και κηδευόταν κάθε φορά που ζητούσε βοήθεια και δεν το πίστευε κανείς.
• Κι αυτό το κορίτσι, όπως και κάθε παιδί που βιάζεται δεν θα αναστηθεί ποτέ εκ νεκρών, και ο περίγυρος έχει τόσο μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό.
• Γι’ αυτό σου λέω: πρέπει να ακούμε τους άλλους. Και με τ’ αυτιά και με την ψυχή μας. Και να του δίνουμε την βοήθεια που ζητάνε.
• Δεν έχουν πάντα οι ισχυροί το δικίο με το μέρος τους – κι ας είναι έτσι καλουπωμένος ο κόσμος μας!
• Άλλωστε τα λάθος καλούπια πρέπει να τα σπάει ο μάστορας…!
* το κείμενο του Γιάννη Καφάτου είναι από το viewtag