του Χρήστου Ξανθάκη
Τι να σας πω ρε παιδιά, ευτυχώς που πέρασε η 25η Μαρτίου και ξανάνοιξαν τα μαγαζιά. Πρωί πρωί βγήκα στην αγορά να ψωνίσω καλσόν, γιατί τα είχα σκίσει όλα και δεν είχε μείνει τίποτα. Χραπ, χραπ, χραπ, λωρίδες γίνανε. Πάει το πρώτο, όταν ακούω Καμμένο να δηλώνει:..
«Είμαστε ένας λαός φιλειρηνικός, κάνουμε τα πάντα για την ειρήνη, αλλά όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία θα τον συντρίψουμε, όπως οι Έλληνες μαχητές συνέτριψαν το 1821 μία πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία.»Πάει το δεύτερο όταν ακούω Κατρούγκαλο να ισχυρίζεται:
«Η Ελλάδα δεν φοβάται ένα θερμό επεισόδιο γιατί είναι προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τον απρόβλεπτο γείτονα».Πάει και το τρίτο όταν ακούω Παυλόπουλο να υποστηρίζει:
«Είμαστε όμως, κατά την Ιστορική μας Κληρονομιά, Λαός και Έθνος που θα υπερασπιζόμαστε πάντοτε, δίχως ίχνος εκπτώσεων, την Ελευθερία μας, κατ’ επέκταση δε τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία της Πατρίδας μας και της Μεγάλης Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης».Και τελικά ο μόνος που εμφανίστηκε ήρεμος και συγκρατημένος ήταν ο Νίκος Τόσκας που ως πρώην καραβανάς θα μπορούσε τέλος πάντων να πει και δυο κουβέντες παραπάνω. Αλλά μέτρησε τα λόγια του, σημειώνοντας:
«Για πρώτη φορά υπάρχει διεθνής υποστήριξη από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο. Είμαστε αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε την κυριαρχία και τα συμφέροντα της χώρας».Όλα τα ανωτέρω λόγω της επετείου βεβαίως, αλλά και λόγω της σημερινής συνόδου ΕΕ-Τουρκίας που πραγματοποιείται στη Βάρνα. Όπου προσέρχεται ο Ερντογάν ζητώντας τον ουρανό με τ’ άστρα. Και επανέναρξη της ενταξιακής διαδικασίας και κατάργηση στις βίζες των Τούρκων και αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης και λεφτάκια εδώ και τώρα για το προσφυγικό. Εκ των οποίων αιτημάτων, το μόνο που έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να ικανοποιηθεί είναι το τέταρτο. Τα άλλα τρία είναι για τα μάτια του κόσμου και για να φαίνεται τσαμπουκαλής στα μεμέτια που ονειρεύονται πιλάφια. Μόνο στο προσφυγικό μπορεί να πιέσει κι εκεί με περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα στη Δυτική Ευρώπη.
Και εξηγούμαι: Καλοί, χρυσοί και ευαίσθητοι οι Ευρωπαίοι, αλλά ως ένα σημείο. Μια χαρά ανθρωπισμό επιδεικνύουν, ως την ώρα που θα θιχτούν όχι η τιμή και η υπόληψή τους αλλά κάποια βασικά τους συμφέροντα. Κακήν κακώς το κατάπιανε το πρώτο κύμα προσφύγων αλλά δεύτερο δεν πρόκειται να ανεχθούν. Άντε μια νορμάλ ροή μερικών δεκάδων ατόμων την ημέρα, έστω εκατοντάδων και ως εκεί. Αν ξαναπεράσουμε τις χιλιάδες, θα πέσει το προσωπείο της θερμής αγκαλιάς και θα πάμε στο άλλο άκρο. Στην απόλυτη αναλγησία δηλαδή, η οποία δεν καταλαβαίνει ούτε από τραύματα, ούτε από δυστυχία, ούτε από ζωές. Θυμηθείτε πώς φέρθηκαν οι Σκοπιανοί στους πρόσφυγες που προσπαθούσαν περάσουν τα σύνορά τους και θα με θυμηθείτε…
Ως εκ τούτου; Ως εκ τούτου, μπρα ντε φερ. Ο Ερντογάν χρειάζεται λεφτά για να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις του στην Ανατολή (τις έχει στίψει τις τράπεζές του και πονάνε...) και οι Ευρωπαίοι δεν έχουν αντίρρηση να του τα δώσουν, αρκεί να περιορίσει εκεί τις φιλοδοξίες του. Αν τους δώσει τις εγγυήσεις που απαιτούν, πάει καλά. Αν όχι, προσδεθείτε και μην καπνίζετε που λένε και αεροπλάνα, γιατί θα έχομεν αναταράξεις. Κι εκεί καλόν είναι να μην ασχολούμαστε με τα καλσόν και με το πως θα τα σκίσουμε μια ώρα αρχύτερα!
-από το newpost.gr
