Το Σάββατο το βράδυ ο ΠΑΟΚ είχε κοιμηθεί με -3 βαθμούς και την Κυριακή το πρωί ξύπνησε με +3.
Εμείς πάλι, οι συνεργάτες του ΕΘΝΟΥΣ, τη Δευτέρα το πρωί ξυπνήσαμε έχοντας κατά κάποιον τρόπο νέο αφεντικό, καθώς η ιδιοκτησία μεν έμεινε η ίδια, αλλά το μάνατζμεντ άλλαξε.
Εμάς βέβαια δεν μας πέφτει λόγος για μια τέτοια εξέλιξη, που μπορεί άλλωστε να σημαίνει πολλά ή τίποτα. Οπωσδήποτε όμως.. για κάθε εργαζόμενο συνιστά μια περιπλοκή, καθώς μεταβάλλει το εργασιακό πλαίσιο, το οποίο στους δύσκολους καιρούς μας δεν είναι κατά κανόνα ειδυλλιακό.
Προσωπικά αντιμετωπίζω χωρίς άγχος τέτοιες περιστάσεις, ενόσω μου δίνεται η δυνατότητα να επιλέγω ο ίδιος τα θέματά μου και να τα διαχειρίζομαι κατά την κρίση μου. Και είναι γεγονός ότι όλους αυτούς τους μήνες που γράφω στην εφημερίδα δις της εβδομάδος, μου έχει δοθεί πλήρως όλη η σχετική ευχέρεια.
Η σχέση μου με τα ΜΜΕ με τα οποία κατά καιρούς συνεργάζομαι, μου φέρνει μερικές φορές στον νου τη δήλωση του σπουδαίου αμερικανού μπασκετμπολίστα Έντι Τζόνσον, o οποίος είχε παίξει στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στον Ολυμπιακό. Σε έναν κρίσιμο αγώνα αρχικά είχε αποδειχτεί ιδιαιτέρως άστοχος, ωστόσο αργότερα βρήκε το χέρι του και έκρινε με απανωτά τρίποντα τον αγώνα. Όταν λοιπόν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε πώς και δεν δίστασε να συνεχίσει τις προσπάθειες, εκείνος απάντησε αφοπλιστικά: Όσο με αφήνει ο προπονητής στο παρκέ εγώ θα σουτάρω – αυτή είναι η δουλειά μου (το αναπαράγω από μνήμης).
Κάπως έτσι αντιμετωπίζω κι εγώ τα πράγματα. Όσο με αφήνει το αφεντικό μέσα στο παιχνίδι, συνεχίζω να γράφω και να γράφω. Και ίσως κάποτε καταφέρω να βάλω το νικητήριο γκολ – και μακάρι να μην ακυρωθεί ως οφσάιντ…
- από το kasdaglis.wordpress
(Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 14.3.2018)
