Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης*
Ομολογώ ότι εξεπλάγην από την γενναιοδωρία της δικαιοσύνης όσον αφορά στην υπόθεση Αμβροσίου. Ενώ βγήκε ο άνθρωπος (συγγνώμη ο Άγιος!) φόρα παρτίδα και ζήτησε την κακοποίηση συμπολιτών μας, το σεβαστό δικαστήριο τον έκρινε αθώο. Κι εντάξει, κανείς και καμιά δεν ήθελε να τον στείλουν τώρα στα ογδόντα του να..
αντικρίζει τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα. Κανείς και καμιά δεν είναι πλάσμα τόσο αιμοσταγές και ανάλγητο. Αλλά ένα μηνάκι καταδίκη με αναστολή δεν θα έβλαπτε την κοινωνία. Έτσι για το θεαθήναι ρε φίλε, έτσι για να τηρηθούν τα προσχήματα, έτσι για να νομίζουμε όλοι και όλες ότι ζούμε σε κράτος δικαίου και όχι σε κράτος όπου ένας τύπος με θέση υπεύθυνη μπορεί να βγαίνει και να βρίζει χυδαία…
Και να ντουφεκάει κιόλας, αν κρίνουμε από την απολογία του. «Αν είχα όπλο, κι ο νόμος το επέτρεπε, θα το χρησιμοποιούσα να ξεμπερδεύουμε», δήλωσε ο ιεράρχης για ένα τυπάκι που είχε ντυθεί παπάς σε εκδήλωση του Pride. Αν αυτό το πράγμα δεν είναι εκδήλωση μίσους ράιτ θρου, τότε δεν ξέρω τι είναι. Και δεν σήκωνε μπαλαμούτι, όπως εκείνο το «φτύστε τους ομοφυλόφιλους» που ο δικηγόρος του Αμβρόσιου το μετέφρασε σε χαϊδευτικό του τύπου «φτου σου κοπέλα μου». Άμα ο άλλος μιλάει για όπλα και ξεμπερδέματα, ένα μόνο πράγμα εννοεί. Μπαμ και κάτω και να κλαίει ύστερα η μανούλα σου στο μνήμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά σαν τα σεμεδάκια στην τηλεόραση.
Τα σκέπτομαι τα ανωτέρω, τώρα που πάει Εφετείο η Ηριάννα. Η οποία Ηριάννα είναι στη φυλακή ως μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, επειδή διατηρούσε σχέσεις με νεαρό που είχε συλληφθεί ως εμπλεκόμενος με την οργάνωση "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς". Ο νεαρός αθωώθηκε πρωτοδίκως, η ίδια όμως, με αφορμή αυτή τη σχέση αλλά και ένα επισφαλές "εύρημα" των εργαστηρίων της αντιτρομοκρατικής, ενεπλάκη σε μια μακροχρόνια δικαστική περιπέτεια που είχε σαν κατάληξη την καταδίκη της σε συνολική ποινή κάθειρξης 13 ετών και χωρίς καν να δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεσή της.
Τώρα λοιπόν η δικαιοσύνη καλείται να κρίνει από την αρχή την υπόθεση της 29χρονης υποψήφιας διδάκτορος στο ΕΚΠΑ, με την κοινωνία να αναμένει αγωνιωδώς το αποτέλεσμα. Όχι γιατί κρίνεται το μέλλον της πατρίδος μας (έχουμε τον Ερντογάν να μας αναστατώνει επ’ αυτού), αλλά διότι έχει προηγηθεί το στόρι του Αμβρόσιου. Με την Ηριάννα να τάσσεται εναντίον της βίας και της τρομοκρατίας σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις της και τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας να κλείνει το ματάκι στα παλικάρια εκείνα που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Η μία είναι στο κελί της φυλακής κι ο άλλος προετοιμάζεται για το κελί του μοναστηρίου. Καθότι σκοπεύει ο Αμβρόσιος να εγκαταλείψει συντόμως την Μητρόπολη, για να αφιερώσει τις τελευταίες μέρες του στον Ύψιστο. Όπως θα ήθελε να αφιερώσει τις μέρες της στην επιστήμη η Ηριάννα…
Ως εκ τούτου, αναμένουμε με σφυγμούς σχετικώς αυξημένους. Αναμένουμε δικαιοσύνη και όχι εκδίκηση, αναμένουμε ευθυκρισία και όχι ευθυβολία, αναμένουμε κατανόηση και όχι ρομφαία πύρινη. Για μια νέα γυναίκα, που αμαρτίες αλλωνών πληρώνει. Για μια νέα γυναίκα, που απ’ της υποψίας την υποψία φυλακίστηκε. Για μια νέα γυναίκα, που δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
* το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
