του Χρήστου Ξανθάκη
Καλή η Μακεδονική σαλάτα δεν λέω, αλλά σαν την Ελληνοτουρκική δεν έχει! Μιλάμε τώρα, δεν της λείπει τίποτε: Και συνθήκη της Λωζάνης έχει και υφαλοκρηπίδα και πρόσφυγες και αιχμαλώτους αξιωματικούς και θαλάσσια οικόπεδα και βραχονησίδες και γκρίζες ζώνες και στο βάθος… Γιώργο Τράγκα να μας προειδοποιεί με τον δικό του αμίμητο τρόπο:
«Μην έχετε αυταπάτες, ετοιμαστείτε για πόλεμο. Ετοιμαστείτε για σύγκρουση. Ετοιμαστείτε για αναμέτρηση χωρίς βοήθεια από κανέναν. Ήδη φαίνεται. Μόνη η χαλύβδινη ενότητα και η προετοιμασία θα αποτρέψει τον Ερντογάν από την υλοποίηση των στόχων του».Αλλά μιας και μιλάμε για χαλύβδινη ενότητα, ορίστε τι έγινε χθες στην τουρκική Βουλή σύμφωνα με όσα διαβάζω στο Newpost:
«Όλα ξεκίνησαν όταν ο βουλευτής του φιλοκουρδικού κόμματος, Μαχμούτ Τοργκούλ, ζήτησε τον τερματισμό της επιχείρησης, καταθέτοντας στοιχεία από τη Διεθνή Αμνηστία για θανάτους αμάχων. Τότε οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αντέδρασαν με φραστική επίθεση, λέγοντας πως προωθεί την τρομοκρατία, ενώ στη συνέχεια οι βουλευτές ήρθαν στα χέρια. Μάλιστα ο Τοργκούλ τραυματίστηκε από τα χτυπήματα που δέχθηκε».Τα σκέφτομαι τα ανωτέρω και αναρωτιέμαι ποιος είναι μπουρδουκλωμένος και παγιδευμένος αυτή την εποχή, εμείς ή οι εξ Ανατολών γείτονες; Επί τη ευκαιρία μάλιστα θυμάμαι κάτι που είχε σημειώσει στο βιβλίο του «Οι Έλληνες έξω από την Ελλάδα» ο σπουδαίος χρονικογράφος Παύλος Παλαιολόγος. Πριν από εξηντατόσα χρόνια:
«Χωρίς φιλικές γειτονίες είναι τη στιγμή αυτή η Τουρκία. Από τα Βαλκάνια ως τις Ασιατικές στέπες, εχθρικό τους περιβάλλει το Παραπέτασμα. Φόβητρο της Δημοκρατικής Τουρκίας η Μόσχα. Ο Μόσκοβος εξακολουθεί να είναι για τον Τούρκο ο πιο επικίνδυνος μνηστήρας της Πόλης. Εχθρικό το Παραπέτασμα, εχθρικές οι Αραβικές χώρες. Είναι δε μάλλον επισφαλής και η εσωτερική σύνθεση της χώρας με τα τεσσεράμιση εκατομμύρια των Κούρδων που δεν περιπτύσσονται με εξαιρετική αγάπη τον Τουρκισμό και με το ενάμιση εκατομμύριο των Λαζών που, λιγότερο ανήσυχοι από τους Κούρδους, είναι όμως κι αυτοί στοιχείο που δεν εμπνέουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην κυρίαρχη εθνότητα. Δεν τους μένουμε παρά εμείς, η πικραμένη και ερεθισμένη Ελλάδα. Και δεν μας μένουν παρά αυτοί, η Τουρκία με τον έξαλλο σωβινισμό της νεότητας και με το φανατισμό του όχλου».Λίγα έτη αργότερα, το 1960, ο Παλαιολόγος θα μιλήσει με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο διάλογός τους ακολουθεί:
«-Μα πιστεύετε ακόμη Παναγιώτατε; Πιστεύετε στην Ελληνοτουρκική προσέγγιση;
Δεν είναι όσο άλλοτε ταχύς στην απάντηση. Κοιτάζει τον επισκέπτη του στα μάτια και απαντά με μια λέξη:
- Πρέπει…»
Και μια τελευταία συνάντηση του δημοσιογράφου με τον Πατριάρχη, το 1970 πλέον, όπου ο Αθηναγόρας επιμένει:
«"Δεν έχει κανένα στον κόσμο η Τουρκία –έλεγε τότε. Το ίδιο και η Ελλάδα". Το επαναλαμβάνει και τώρα. Τα πάντα καλούν τις δύο χώρες σε κοινούς δρόμους: Το παρελθόν, το παρόν, το συμφέρον, η γεωγραφική θέση».Τροφή για σκέψη εν αναμονή εξελίξεων. Και τροφή για ψυχραιμία επίσης. Μακριά από υστερίες και παραλογισμούς και δεν είναι δύσκολο να βρούμε την άκρη.
- από το newpost.gr
