ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ κόμματα της αντιπολίτευσης, φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης και δημοσιολόγοι να εντάξουν την κυβέρνηση σε κάποιο πολιτικό μοντέλο έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου και έχουν βουτήξει στα βαθιά νερά της Ιστορίας. Πρώτος σταθμός στο μακρύ ταξίδι τους η Βενεζουέλα.
Τι Βενεζουέλα τι Ελλάδα, τι Τσίπρας τι Μαδούρο. Καμία διαφορά. Ε, πώς, υπάρχουν μερικές. Ουρές εκεί για τρόφιμα ουρές, εδώ για το νέο κινητό που ψήνει και καφέ, χαρτί υγείας υπάρχει άφθονο, δεν σκοτωνόμαστε στους.. δρόμους, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα κυκλοφορούν ελεύθεροι, οι Αμερικανοί δεν έχουν βάλει αμέτι μουχαμέτι να ρίξουν τον Τσίπρα και η Ευρώπη δεν παίρνει μέτρα κατά της κυβέρνησης ούτε δεσμεύει τους λογαριασμούς υπουργών.
Η μόνη ομοιότητα είναι ότι και εδώ και εκεί τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι στα χέρια ολιγαρχών που είναι φίλοι και κρυφοί χρηματοδότες της αντιπολίτευσης. Αυτό όμως καλύτερα να μη λέγεται. Δεν συμφέρει. Χαλάει τη σούπα. Στη συνέχεια ο περιοδεύων θίασος έκανε στάση στη Βόρεια Κορέα. Το βιολί έβγαλε τους ίδιους ήχους. Στελέχη της αντιπολίτευσης μίλησαν για αυταρχικό καθεστώς τύπου Β. Κορέας, για πρακτικές που ταιριάζουν σε δικτατορίες, παρομοίασαν τον Τσίπρα με τον Κιμ τον τρίτο και άλλα ωραία.
Στο μεσοδιάστημα ανακάλυψαν ομοιότητες με τον Στάλιν και τον Μουσολίνι (σταλινοφασισμός) και έκαναν λόγο για συμπεριφορές κυβερνητικών παραγόντων που παραπέμπουν στην ελληνική χούντα. Αλλωστε, ο ίδιος ο αρχηγός της Ν.Δ δεν δίστασε να πει ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η χειρότερη από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Λίγο αργότερα βεβαίως έκανε κάποιο σκόντο στην κριτική του και τη χαρακτήρισε ως τη «χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης». Κάτι είναι κι αυτό. Τουλάχιστον την ενέταξε στην κατηγορία των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: είναι σίγουροι ότι δεν έγινε νοθεία στις δύο εκλογές του 2015; Ας το ψάξουν λίγο. Αναφέρθηκαν ορισμένοι στον Καντάφι και τον Πολ Ποτ, αλλά το πράγμα δεν προχώρησε. Ηταν πολύ ακραίο, ακόμη και για τα διεστραμμένα μυαλά τους. Από τον Ιούλιο του 2016 και μετά την τιμητική του είχε ο γείτονας Ερντογάν. Βουλευτές της αντιπολίτευσης και δημοσιολόγοι, βαθιά ανήσυχοι για τον ευτελισμό των θεσμών και για τους κινδύνους που απειλούν τη δημοκρατία μας, είπαν πως αυτά που κάνει στην Ελλάδα ο Τσίπρας μοιάζουν με αυτά που κάνει ο Ερντογάν στην Τουρκία. Κι αυτή η αφήγηση όμως καχεκτική είναι.
Συλλήψεις αντιφρονούντων δεν έχουμε (ακόμη), απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και δικαστικών δεν έχουμε (ακόμη), αποτάξεις στρατιωτικών δεν έχουμε (ακόμη), συνοπτικές δίκες και βαριές καταδίκες δεν έχουμε (ακόμη), λουκέτο στα ΜΜΕ από το κράτος δεν έχουμε (ακόμη), αιτήματα πολιτών σε άλλες χώρες για παροχή πολιτικού ασύλου δεν έχουμε (ακόμη). Για την ώρα δηλαδή ο Τσίπρας δεν μοιάζει στον Ερντογάν ούτε στο νυχάκι του. Εσχάτως το νέο καλαμπούρι που διακινούν η Νέα Δημοκρατία και κάποια στελέχη του Κινήματος Αλλαγής είναι ότι η Ελλάδα «πολωνοποιείται» και «ουγγαροποιείται». Πιάσαμε Ευρώπη.
ΚΑΙ ΑΦΟΥ ήρθαμε στα μέρη μας ζητάμε από τα ευρωπαϊκά όργανα να παρέμβουν και να επαναφέρουν στην τάξη την κυβέρνηση του σκότους, αντί να την κανακεύουν όπως κάνουν μερικοί άφρονες αξιωματούχοι της Ε.Ε. Ακόμη καλύτερα, να την ανατρέψουν. Γιατί όχι. Αν είναι να επιστρέψει η δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε όλα επιτρέπονται. Και μετά; Το αυτονόητο. Ειδικό δικαστήριο σε διαρκή συνεδρίαση και αβέρτα ποινές στους συμμορίτες. Αχ, αυτό το σύνδρομο στέρησης (της εξουσίας). Μεγάλες βλάβες μπορεί να προκαλέσει στις ψυχές των ανθρώπων.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών
