Πως έκριναν την «ικανότητα» κάθε δημοσιογράφου

Οι σχέσεις στοργής των ΜΜΕ με τη φαρμακοβιομηχανία
 
Τον Ιούλιο του 2015, ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛΛ., Πάνος Καμμένος, κατέθεσε στην Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) μία λίστα με ονόματα δημοσιογράφων που φέρονται να έλαβαν συνολικά 21 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο της διαφημιστικής καμπάνιας του ΚΕΕΛΠΝΟ. Ονόματα δημοσιογράφων ακούστηκαν και στην επίκαιρη ιστορία της Novartis..
Η πολιτική μάρκετινγκ των εταιρειών φαρμάκου είναι η επίτευξη μιας όσο πιο άμεσης γίνεται σχέσης με τον ίδιο τον δημοσιογράφο -σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν να συνδιαλλαγούν με τα εξειδικευμένα τμήματα Μάρκετινγκ των ΜΜΕ. Το ίδιο παρατηρείται να επιθυμούσαν μέχρι το 2015 και οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υγείας, μέσω των εποπτευόμενων φορέων τους, π.χ. ΚΕΕΛΠΝΟ.
Με αυτό δεδομένο, δημοσιογράφοι του υγειονομικού ενεπλάκησαν στον τομέα των διαφημίσεων, πριονίζοντας το ίδιο το κλαδί που έχουν ανέβει. Προμήθευαν τα Μέσα στα οποία εργάζονταν με διαφημίσεις με αντάλλαγμα «δωράκια» ή κρατώντας το 25% ή σε άλλες περιπτώσεις με επιπλέον αμοιβή 200% της αξίας της διαφήμισης.
Τα κριτήρια για την «ικανότητα» του κάθε δημοσιογράφου, απλά:

• Το εκτόπισμα του ΜΜΕ στο οποίο εργάζεται
• Το όνομα του ΜΜΕ
• Το κοινό στο οποίο απευθύνεται
• Οι ηθικές αντιστάσεις του

Η διαπλοκή και η αλληλεξάρτηση είναι γεγονός, σημειώνει παλαίμαχος του ρεπορτάζ: «Βλέπω ένα δημοσίευμα, ένα ένθετο υγείας εφημερίδας ή μία εκπομπή στην τηλεόραση και ξέρω ποιος πληρώνει. Ή διαβάζω, ακούω, βλέπω τα ρεπορτάζ ότι περιμένουν χιλιάδες ασθενείς στην ουρά για κάποιο φάρμακο και αναμένω να ακούσω ότι κυκλοφόρησε νέο φάρμακο που αντιμετωπίζει την πάθηση».
Ο κυνισμός της χθεσινής δήλωσης του αντιπροέδρου της Βουλής, Δημήτρη Κρεμαστινού, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα, αποτυπώνει με εξαιρετικό τρόπο την παραπάνω αλληλεξάρτηση: «Αυτό που ονομάζεται σκάνδαλο Novartis, είναι η πολιτική των περισσότερων εταιρειών. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι».
Οι δημοσιογράφοι, το 1998 (επί προεδρίας Αρ. Μανωλάκου στην ΕΣΗΕΑ), συνέταξαν και υπερψήφισαν έναν Κώδικα Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης. Στόχος, «να επαναβεβαιώσει και διασφαλίσει τον κοινωνικό ρόλο του δημοσιογράφου στις νέες συνθήκες που διαμορφώνουν ο γιγαντισμός, το ολιγοπώλιο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η αυξημένη εμβέλεια και επιρροή των ΜΜΕ και η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας».
Συγκεκριμένα, για τον χώρο της Υγείας (Αρθρο 3, παράγραφος ζ.): «ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να ελέγχει και να τεκμηριώνει τις πληροφορίες που αναφέρονται στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας, όπου η παραπλανητική πληροφόρηση και η εντυπωσιακή προβολή μπορούν να προκαλέσουν αδικαιολόγητη αναστάτωση στην κοινή γνώμη». Οι εργοδότες, θυμίζουμε δεν έχουν αποδεχτεί τον Κώδικα της ΕΣΗΕΑ.
- από εκτενές ρεπορτάζ της Ντάνι Βέργου στην Εφημερίδα των Συντακτών (12/02/2018)