Ε όχι κι έτσι!

του Δημήτρη Δανίκα

Ας υποθέσουμε ότι είσαι βουλευτής της «Νέας Δημοκρατίας». Ας υποθέσουμε ότι είσαι καθαρός. Και ότι ποτέ δεν έβαλες το δάχτυλό σου στο βάζο με το μέλι. Ας υποθέσουμε ότι σε κανένα δεν έχεις δώσει το δικαίωμα να σε απειλεί, να σε εκβιάζει και να σε «κρατάει». Και ας υποθέσουμε ότι μετά τον πρόσφατο χαμό με τα φάρμακα και τη «Novartis», αρχίζεις να κάνεις μερικές αυτονόητες σκέψεις. Μερικές απλές σκέψεις. Όπως:
Κι αν αυτοί οι τρεις «κουκουλοφόροι» έχουν ατράνταχτα στοιχεία; Κι αν οι άλλοι τρεις..
«κουκουλοφόροι» του FBI διαθέτουν κι αυτοί ατράνταχτα στοιχεία;
Κι αν το FBI στηρίζει τον Τσίπρα; Κι αν το FBI έχει αποφασίσει να προχωρήσει την έρευνα μέχρι τέλους; Κι αν ο ελληνικός φάκελος αποτελεί ισχυρό πλεονέκτημα των αμερικανικών πολυεθνικών των φαρμάκων στον πόλεμο εναντίον των ευρωπαϊκών και ιδιαιτέρως των γερμανικών; Κι αν η περίπτωση της «Novartis» είναι παρόμοια μ εκείνη της Volkswagen;
Κι αν στο τέλος η «Novartis» αναγκαστεί, δημοσίως να παραδεχτεί το σκάνδαλο; Κι αν έτσι ο Τσίπρας καταφέρει να αποσπάσει μπόλικα φράγκα ως αποζημίωση από την εταιρία;
Κι αν οι μαρτυρίες που περιέχονται στην δικογραφία είναι επίτηδες «αόριστες», «ασαφείς» και «αστήριχτες»; Κι αν οι «κουκουλοφόροι» όταν εξεταστούν αποφασίσουν να απαντήσουν με συγκεκριμένα στοιχεία, με συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα, με συγκεκριμένες τοποθεσίες, με συγκεκριμένα ποσά που έλαβαν κάποιοι πολιτικοί; Κι αν;

Βέβαια, λες, το πιθανότερο να μη γίνει τίποτα απ όλα αυτά. Το πιθανότερο είναι αυτός ο μικρός «απατεώνας», αυτό το «κ…παιδο» ο Τσίπρας να πετάει λάσπη μέχρι τις εκλογές. Το πιθανότερο είναι να μην αποδειχτεί απολύτως τίποτα
Όμως ποιος μπορεί να με διαβεβαιώσει; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι τίποτα επί της ουσίας δεν πρόκειται αποδειχτεί;Αν όμως όλα έρθουν τούμπα; Έστω μία πιθανότητα στις εκατό. Έστω μία πιθανότητα στις χίλιες. Αν λοιπόν μας κάτσει η στραβή;
Αν μας «κάτσει» η στραβή το κόμμα θα γκρεμιστεί. Στις εκλογές θα υποστούμε συντριβή. Αρκετοί εξ ημών δεν πρόκειται να ξαναδούμε έδρανα Βουλής. Ούτε απ έξω δεν θα μπορούμε να περνάμε να βλέπουμε την αλλαγή της φρουράς των Ευζώνων. Δηλαδή; Ω θεέ μου αυτός είναι εφιάλτης

Γιατί λοιπόν εγώ ο αμόλυντος, ο άσπιλος, ο αμέτοχος να βάζω πλάτη; Γιατί να μετατραπώ σε ασπίδα προστασίας διαπλεκόμενων πολιτικών; Γιατί να ταυτιστώ μαζί τους; Γιατί να τους αφήσω και μάλιστα οικειοθελώς, να με πάρουν στον «τάφο» μαζί τους; Γιατί η ιστορική παράταξη της «Νέας Δημοκρατίας» να ταυτιστεί με όλους αυτούς;
Και πως είναι τόσο σίγουρος ο Κυριάκος; Εδώ δεν είμαι σίγουρος για την τιμιότητα της γυναίκας και του παιδιού μου. Και αυτός είναι τόσο σίγουρος για τους άλλους;
Τι είμαι εγώ; Αντικείμενο; Φερέφωνο; Ένας απλός αριθμός; Το τίποτα; Ένα μηδενικό; Σήκω σήκω και κάτσε κάτσε; Μα τι είμαι επιτέλους; Μακάκας είμαι. Προορισμένος να στηρίζω τα πρωτοκλασάτα στελέχη που επέλεξε ο αρχηγός μου, ανεξάρτητα αν είναι αθώοι η ένοχοι.
Και ποιοι είναι αυτοί; Ο Άδωνις που έριχνε μπινελίκια στην παράταξή μου. Και ο Αντώνης που μας πρόδωσε και που έριξε το κόμμα από την κυβέρνηση για να επανέλθει ο Ανδρέας Παπανδρέου στην εξουσία. Δηλαδή να καταλήξω σε καθεστώς ομηρίας για λογαριασμό των άλλων που έχουν βάλει την κουτάλα στο μέλι. Όμηρος εγώ που δεν έχω κάνει απολύτως τίποτα. Άλλοι τρώνε και άλλοι πληρώνουν τον λογαριασμό. Ε όχι κι έτσι!

- από το protothema