της Ελενας Ακρίτα*
Τα «mega γεγονότα» αυτή τη φορά δεν είχαν τη χαριτωμένη μορφή του
τηλεοπτικού σποτ, αλλά τη βλοσυρότητα του προαναγγελθέντος (;) θανάτου.
Σχεδόν δύο χρόνια τώρα, το κανάλι σημείωνε υψηλές τηλεθεάσεις χωρίς να
εκπέμπει ζωντανό πρόγραμμα. Μόνο εφόδιό του η ταινιοθήκη και τα
σίριαλ-κονσέρβα - για τα οποία εμείς οι συντελεστές, ως η παράπλευρη
απώλεια, δεν πληρωθήκαμε ποτέ πνευματικά ή συγγενικά δικαιώματα.
Δεν θα πούμε πολλά, δεν θα πιάσουμε τα μελό και τα «θυμάσαι»... κι
ας έχουμε όλοι στις αποσκευές μας μνήμες από το κανάλι που υπήρξε κάποτε..
μεγάλο. Σήμερα εδώ δίνουμε το βήμα στους συναδέλφους μας. Γιατί των
συναδέλφων μας η φωνή πρέπει να ακουστεί δυνατή και καθαρή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΦΑΤΟΣ (viewtag.gr): «(Το βράδυ εκείνο) έπεσε η ιδέα να
βγάλουμε μια έκτακτη ενημερωτική εκπομπή. Την ψηφίσαμε κι αυτή, αλλά
τελικά ούτε αυτό έγινε. Κάποιοι ανεβήκαμε στο κοντρόλ. Κάναμε σκαλέτα.
Ετοιμάσαμε τηλεφωνικές. Γράψαμε τα σούπερ. Οπως τον παλιό καλό καιρό.
Τότε που έσκαγε κάτι, ένα θέμα και τρέχαμε να το καλύψουμε. Δεν μας
άφησαν. Ισως θα ήταν η τελευταία εκπομπή, ζωντανή, από τους ανθρώπους
του Mega.
Κάποιοι αμφισβητούσαν ότι μπορούμε να βγάλουμε εκπομπή.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί μας έκοψαν!»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ (postmodern.gr) «Απόψε το βράδυ οι εργαζόμενοι
του Mega είχαν την ευκαιρία να τιμήσουν την προσωπική τους αξία ως
άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι και τα χρόνια που δούλεψαν σκληρά για να
κάνουν το κανάλι πρώτο στη χώρα... να ενημερώσουν.
Είχαν την ευκαιρία να μπουν στο στούντιο και να ενημερώσουν το
κοινό για όσους ισοπέδωσαν τις ζωές 450 οικογενειών με ένα απίστευτο
παιχνίδι που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια με δήθεν "εξελίξεις που
έρχονται", με "κάντε υπομονή και θα βάλουμε λεφτά", με "περιμένω να
βάλει λεφτά αυτός και θα βάλω κι εγώ", με "θα ήθελα να δώσω έναν μισθό
αλλά δεν με αφήνει η τράπεζα", με "θα σου βάλω έναν μισθό αλλά θα φανεί
ότι τον παίρνεις από άλλον λογαριασμό", με "θέλω να ρυθμίσω τα δάνειά
μου στις τράπεζες αλλά δεν με αφήνει η ΕΕ" και κάθε άλλο... ΣΑΝΟ που
μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους.
Απόψε οι μέτοχοι αυτοί - ή ο ΜΕΤΟΧΟΣ ΑΥΤΟΣ, για να ακριβολογούμε
- αποφάσισε τελικά ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει και ΔΕΝ θα
καταθέσει φάκελο για άδεια καναλιού γιατί... απλά τώρα κρίνει ότι δεν
τον συμφέρει το τίμημα που ζητάει η κυβέρνηση».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ (mignatiou.com) «Στις κρίσεις, ιδιαίτερα σε αυτές
που αφορούν ανθρώπινες ψυχές, εμείς που έχουμε γίνει γνωστοί λόγω του
Mega, δεν πρέπει να κρύβουμε τα λόγια μας, αλλά να μιλούμε με τόλμη, να
λέμε τη γνώμη μας χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Αυτό που έγινε εναντίον των
εργαζομένων του Μεγάλου Καναλιού είναι ένα "προμελετημένο έγκλημα". Και
δεν ομιλώ για τους "επωνύμους", οι περισσότεροι εκ των οποίων βρήκαν
δουλειές - και καλά έκαναν. Ομιλώ για τη συντριπτική πλειοψηφία των
εργαζομένων, οι οποίοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα».
Κλείνοντας γράφει ο Γιάννης Καφάτος: «Ακούστηκαν πολλά. Κράτησα ένα
που θα με συντροφεύει σε αυτή τη νυχτερινή βάρδια: Εδωσα 24 χρόνια εδώ
μέσα, δεν έχω άλλα τόσα για μένα!
Καταλαβαίνεις; Δεν είναι μόνο η οργή, είναι η απόγνωση που έχει
απλωθεί σαν την κάπνα από τα τσιγάρα σε μια κλειστή κάμαρη. Η απόγνωση
κόβεται με το μαχαίρι ανάμεσά μας. Δεν μας πληγώνει όμως η απόγνωση.
Είμαστε όλοι πληγωμένοι.
Γιατί μένουμε εδώ μέσα στη νύχτα;Μα είναι το σπίτι μας. Και αύριο
μπορεί να μην είναι. Μπορεί να μην υπάρχει. Μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο,
που δεν θα μας περιλαμβάνει. Μπορεί...»
ΥΓ: Προσωπικά ευχαριστώ τον Πέτρο Μπούτο και τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο. Ξέρουν αυτοί.
* το κείμενο της Ελενας Ακρίτα είναι από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (13/01/2018)