Ο Πετράκης και ο Πολάκης

του Τάσου Τσακίρογλου*

To alter ego του Ψαριανού -στο πιο wannabe σοφιστικέ- Πέτρος, ξεσπάθωσε υπέρ (ιδιωτικών) βωμών και εστιών, απαξιώνοντας ταυτόχρονα τη δημόσια τηλεόραση.

Τάδε έφη ο Άι Γιώργης κατά του Δράκου του Λαϊκισμού Πέτρος: «Αυτός ο μ@λ@κ@ς πανηγυρίζει επειδή κλείνει το πρώτο σε τηλεθέαση κανάλι εθνικής εμβέλειας, ενώ παραμένει ανοιχτό, με τα δικά μας λεφτά, το τελευταίο σε τηλεθέαση κανάλι εθνικής εμβέλειας. Αυτός ο μ@λ@κ@ς πανηγυρίζει δικαίως, διότι δεν είναι.. κανένα ανώνυμο χολερικό τρολ, αλλά επώνυμος υπουργός της πιο άθλιας μεταπολιτευτικής κυβέρνησης. Η ντροπή δεν είναι δική του. Η ντροπή είναι δική μας.»
Και σε δεύτερη ανάρτησή του στο Facebook θύμισε το πρόβλημα της αναγνωστικής συμπεριφοράς των Ελλήνων, «σύμφωνα με την οποία ο ένας στους δύο ενηλίκους Έλληνες δεν διαβάζει ΚΑΝΕΝΑ βιβλίο στη ζωή του. Το υψηλότερο ποσοστό σε όλη την Ευρώπη, Δυτική και Ανατολική, καθώς κι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στον κόσμο, τουλάχιστον σε χώρες όπου δεν κυριαρχεί ο αναλφαβητισμός. Απλή στατιστική; Όχι. Ο Πολάκης, οι μαντινάδες του και οι αμοιβάδες που τον επικροτούν. Η εθνική μας κατάντια. Καληνύχτα».

Το-αγλάισμα-της διανόησης-Πέτρος με την παρουσία μαϊντανού σε τηλεοράσεις, κανάλια και εφημερίδες θεωρεί ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου των Ελλήνων;
Αφού «κόσμησε» τη Βουλή με τη συγκλονιστική παρουσία του, αφού πρωταγωνίστησε σε σταλινικού τύπου ραδιοφωνικές εκπομπές του ΔΟΛ με τους συμπαρουσιαστές απλούς πασαδόρους στους εξυπνακισμούς και στις πιασάρικες -πλην εύκολες- βωμολοχίες Τατσόπουλου, τώρα ο «Συγγραφέας» θέτει σαν κριτήριο πολιτισμού την τηλεθέαση και κλαίει για το φιλόξενο τηλεοπτικό βήμα που χάνεται σαν άλλη Αλεξάνδρεια.
Βέβαια, κουβέντα για τους εργαζόμενους και για την πολιτική των αφεντικών του MEGA. Κουβέντα για τα θαλασσοδάνεια, τη διαπλοκή με τις τράπεζες και την αισχρή προπαγάνδα υπέρ τού «Μένουμε Ευρώπη». Τουλάχιστον ορισμένοι (όχι οι πρωτοκλασάτοι) δημοσιογράφοι έκαναν την αυτοκριτική τους.

Από την άλλη, ο γνωστός Πολάκης. Αμετροεπής και χωρίς περίσκεψη. Όταν κλείνουν ΜΜΕ δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς. Ο χώρος της ενημέρωσης -με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης- παραμένει προβληματικός και αυτό δεν μπορεί να το αποκρύψει κανείς.
Μια ματιά στην ΕΡΤ -ζωντανή απογοήτευση και κακέκτυπο μιας κρατικοδίαιτης και ανέμπνευστης τηλεόρασης- μπορεί να μας πείσει. Ανακυκλωμένοι άνθρωποι, παλιά φερέφωνα της διαπλοκής που βρήκαν χώρο και σήμερα στη Μεσογείων, ενημέρωση βασιλικότερη του βασιλέως και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός αμαρτήματα.

Το πρόβλημα, κύριε Τατσόπουλε, της υπερβολής και της μπαρούφας, το πρόβλημα, υπουργέ της αμετροέπειας, της μαντινάδας και του παρορμητισμού, είναι πολύ βαθύτερο από την τύχη ενός καναλιού ή απλά της χαμηλής αναγνωσιμότητας των Ελλήνων. Είναι πολιτικό, πολιτισμικό και ιστορικό και εάν δεν το δούμε, θα συνεχίσουμε να μετατρέπουμε τον δημόσιο διάλογο και τον δημόσιο χώρο σε λασπομαχία και διαγωνισμό ανοησίας.
Η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, των «πνευματικών» ανθρώπων, των δημοσιολογούντων και των πάσης φύσεως «wannabes» είναι ενδεικτική της κατάστασης της κοινωνίας. Εάν θέλουμε το βλέπουμε. Εάν όχι, τότε «πάμε σαν άλλοτε».

* το κείμενο του Τάσου Τσακίρογλου είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών