Μέγας Αλέξανδρος, Ορθοδοξία, λάβαρα, σημαίες, περήφανους "καρναβαλιστές", πολιτικάντηδες που ψαρεύουν ψηφαλάκια. Η υπόθεση του ονόματος είναι ίσως η χαρακτηριστικότερη της εσωστρέφειας, του εθνικιστικού ταρατατζούμ που δεν λαμβάνει υπόψη του ούτε τα δεδομένα, ούτε τις ισορροπίες και αντιλαμβάνεται μονίμως τον εαυτό του ως το κέντρο του κόσμου και τους "άλλους"- τους όποιους άλλους- ως υποδεέστερους και ως "ύπουλους". Ανάλογη εθνικιστική γραφικότητα υπήρξε και.. υπάρχει και από την άλλη πλευρά των συνόρων. Αυτές οι δύο γραφικότητες εξαντλούν την επιρροή τους στο χώρο των νοτίων Βαλκανίων. Όλοι οι υπόλοιποι στον πλανήτη απλώς δεν ασχολούνται.
Είναι ουσιαστικά μια αντιπαράθεση αστείων εθνικισμών, που δεν αφορά κανέναν εκτός αυτών που συμμετέχουν. Το τι γεωπολιτικά παιχνίδια παίζονται, το πώς και με ποια αποτελέσματα θα γίνει η διαπραγμάτευση είναι πραγματικά άλλο θέμα, που απέχει έτη φωτός απ' αυτές τις συγκεντρώσεις. Είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύεις ότι στη διεθνή διπλωματία μπορείς να πας στο τραπέζι με "θέσεις' του τύπου "Ελλάδα σημαίνει Ορθοδοξία"- που είναι και άσχετο με το θέμα, άσε που και οι "αντίπαλοι" Ορθόδοξοι είναι- "Η Μακεδονία είναι Ελλάδα και η Ελλάδα είναι Μακεδονία" - αγαπημένη ασυναρτησία του Άνθιμου ή με καβαλάρηδες "Μακεδονομάχους" με t-shirt Παύλο Μελά.
Θα μπορούσε κανείς απλώς να χαμογελάσει με τις γραφικότητες, αλλά όταν συνειδητοποιείς ότι σε κάθε ευκαιρία- και το συγκεκριμένο θέμα είναι μεγάλη ευκαιρία- η εσωστρέφεια, ο ακραίος εθνικιστικός λόγος, οι κορώνες για τον "περιούσιο λαό" γίνονται όλο και περισσότερο αποδεκτές από όλο και μεγαλύτερο κοινό τότε το γέλιο κόβεται μαχαίρι.
-από το fb του Δημήτρη Σούλτα
