Ο αναπληρωτής Τομεάρχης Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης, κ. Θεόδωρος Καράογλου, με αφορμή την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να απολύσει απλήρωτους εργαζόμενους από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» που είχαν προσφύγει στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Με την απόλυση των απλήρωτων δημοσιογράφων και τεχνικών του ραδιοφωνικού σταθμού..
“Στο Κόκκινο” αποκαλύπτεται για άλλη μία φορά η υποκρισία που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ».
Ακολουθεί η πλήρης δήλωση:
«Η υπογραφή της απόλυσης απλήρωτων δημοσιογράφων και τεχνικών του ραδιοφωνικού σταθμού “Στο Κόκκινο”, οι οποίοι προσέφυγαν στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους, αποτελεί την έμπρακτη απόδειξη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ πάσχουν από βαθιά κρίση ταυτότητας.
Μόλις τον Δεκέμβριο του 2016 η Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης δήλωνε, μέσα από τη συχνότητα του συγκεκριμένου ραδιοφωνικού σταθμού, ότι “το Υπουργείο υψώνει ασπίδα προστασίας υπέρ των εργαζομένων και τάσσεται κατά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας”. Προέτρεπε μάλιστα τους εργαζόμενους να απευθύνονται στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας διότι σκοπός της ήταν η δημιουργία ενός “ευρύτερου μετώπου εργαζομένων και εργοδοτών, οι οποίοι σέβονται τους εργαζόμενους τους και είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους”.
Για πολλοστή φορά, οι υποσχέσεις της κυρίας Αχτσιόγλου στους εργαζομένους αποδείχθηκαν λόγια του αέρα, όπως συνέβη άλλωστε με όλες τις “επαναστατικές κορώνες”, που ξεστόμιζε η ίδια και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όσο βρίσκονταν στην Αντιπολίτευση.
Οι δήθεν υπέρμαχοι των εργαζομένων, εκείνοι που έχτισαν πολιτικές καριέρες παριστάνοντας τους εκπροσώπους της εργατικής τάξης, έχουν εξελιχθεί στον πιο σκληρό και αδυσώπητο εργοδότη!
Με την αλαζονική τους συμπεριφορά απέναντι σε εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτοι και διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, αποκαλύπτεται η υποκρισία και ο καιροσκοπισμός που κρύβεται πίσω από το φιλολαϊκό προσωπείο».