Στις μέρες μας η δημοσιογραφία δεν περνά την καλύτερη περίοδό της·
αυτό πλέον είναι κοινό μυστικό. Ομως ένα άλλο κοινό μυστικό είναι και
το ότι η σωστή δημοσιογραφία δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Το
σκέφτομαι συχνά αλλά ήρθε η ώρα να το ξαναπώ, ίσως λιγάκι
ενθουσιασμένος, ίσως και κάπως εν βρασμώ, επειδή ναι, το παραδέχομαι,
έχω χαρεί τρομερά που το Χόλιγουντ, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, η Μέριλ Στριπ, ο
Τομ Χανκς και όλοι όσοι έχουν εμπλακεί στην δημιουργία της ταινίας «The
Post: Απαγορευμένα μυστικά», αποφάσισαν να το κάνουν.
Ανεξαρτήτως από το αν το «Post» (θα προβάλλεται στην Ελλάδα από την Πέμπτη
11 Ιανουαρίου) είναι ή όχι «καλή» ταινία, δεν
παύει να είναι μια ταινία που δημιουργήθηκε την.. πιο σωστή εποχή. Και
είναι απριόρι μια απαραίτητη ταινία γιατί έρχεται να μας θυμίσει τους
τρόπους με τους οποίους οφείλει να λειτουργεί σωστά ένα επάγγελμα το
οποίο κάποτε - μια φορά κι έναν καιρό - αποκαλούσαμε, κατ' αρχάς,
λειτούργημα.
Είναι μια ταινία που χωρίς ν' αρνείται τον ανταγωνισμό (κάθε άλλο
μάλιστα) υπερασπίζεται την πλευρά της δημοσιογραφίας που δυστυχώς
τείνουμε να ξεχάσουμε και που με πολύ απλά λόγια, λέγεται η «σωστή
πλευρά». Μιλά για τον κώδικα δεοντολογίας που πρέπει να τηρείται, μιλά
για την σημασία της εξονυχιστικής και τεκμηριωμένης έρευνας προτού
δημοσιευθεί το παραμικρό και υποκλίνεται στο σθένος που χρειάζεται για
την δημοσίευση μιας σημαντικής είδησης την οποία παράγοντες της εξουσίας
θα προτιμούσαν να μην δουν δημοσιευμένη.
- από κείμενο του Γιάννη Ζουμπουλάκη στο ΒΗΜΑ
