Πρώτα όμως τα θετικά: Είναι σημαντικό ότι τα οικογενειακά επιδόματα αυξάνονται κατά 40%, σε συνθήκες ακραίας λιτότητας. Από την άλλη, θεωρώ πειστική την άποψη ότι υπήρξε μια στρέβλωση δεκαετιών στην επιλογή της μονομερούς ενίσχυσης των πολύτεκνων οικογενειών, για πελατειακούς λόγους – θα πρόσθετα δε και ιδεοληπτικής υστερίας. Πολύ περισσότερο στις μέρες μας, όταν οι νέες.. οικογένειες πιέζονται από την οικονομική συγκυρία και αποτελεί ζητούμενο το να αποκτήσουν ακόμα και ένα ή δύο παιδιά.
Είναι αλήθεια ότι δεν πολυκατάλαβα τα μαθηματικά που ανέπτυξε ο πρωθυπουργός: Πώς γίνεται, δηλαδή, ενώ «οι οικογένειες με τρία παιδιά θα παίρνουν το επίδομα του πρώτου παιδιού όχι επί τρία αλλά επί τέσσερα, οι οικογένειες με τέσσερα παιδιά θα παίρνουν το επίδομα του πρώτου παιδιού όχι επί τέσσερα αλλά επί έξι κ.ο.κ.», τελικά κάποιες να βγαίνουν ζημιωμένες.
Τα δικά μου φτωχά μαθηματικά λένε ότι εφόσον το συνολικό ποσό αυξήθηκε τόσο, υπήρχαν τα περιθώρια ώστε να διαμορφωθούν οι αυξήσεις με τρόπο ώστε να υπηρετηθεί η ενίσχυση του πρώτου και του δεύτερου παιδιού, χωρίς να προβλεφθούν για τους πολύτεκνους μειώσεις – οδυνηρές για κάθε νοικοκυριό.
Στη λογική αυτή ουσιαστικά προσχώρησε και ο πρωθυπουργός, υποσχόμενος ότι θα εξετάσει ειδική ρύθμιση για το 2018, εν είδει μεταβατικής περιόδου.
Προκύπτουν τα ερωτήματα γιατί η ρύθμιση να είναι προσωρινή και γιατί να αφεθεί στο μέλλον, κρατώντας μια κοινωνική ομάδα σε κατάσταση ομηρίας. Και κυρίως γιατί να προκύψει ευκαιριακά αντί να σχεδιαστεί εξαρχής, στο πλαίσιο της νομοπαρασκευαστικής διαδικασίας.
Δεν πρόκειται βέβαια για το διαστημικό πρόγραμμα της χώρας, αλλά και το δημογραφικό δεν υπολείπεται σε σημασία.
*Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 17.1.2018
- πηγή: kasdaglis.wordpress
