Θα μου επιτρέψετε μια προσωπική εξομολόγηση - δεν το συνηθίζω...
Το 1992 ήμουν νέος δημοσιογράφος και το κύμα του Μακεδονικού με
αιφνιδίασε. Δεν το κατάλαβα, δεν το είδα να έρχεται κι ούτε το περίμενα.
Μέσα στον ορθολογισμό μου, την παιδεία και τις παραστάσεις μου
νόμιζα ότι όλοι σκέφτονται όπως εγώ κι υπέθετα πως τα υπόλοιπα ήταν
«περασμένα, ξεχασμένα»..
Αποδείχτηκε λάθος.
Αλλά τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα. Εμαθα λοιπόν ότι ο
ψυχισμός των ανθρώπων, η συγκίνηση και η φόρτισή τους ιδίως σε ζητήματα
ταυτότητας είναι αυτόνομες πολιτικές μεταβλητές.
Χρειάζονται μεγάλη προσοχή κι ευαισθησία διότι δεν προβλέπονται, δεν ελέγχονται και δεν προεξοφλούνται.
- απόσπασμα από το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη, με τον τίτλο «Σχόλασε», στην εφημερίδα Τα Νέα (23/01/2018)
