Η βιβλιοκριτική του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου για το «Μια ζωή χωρίς άλλοθι», της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ (αφηγήσεις που απομαγνητοφώνησε και συνέγραψε ο Γιάννης Μπασκόζος), αποτελεί ισοπεδωτική αναφορά στο βιβλίο της που κυκλοφόρησε στις αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Με τον ιδιότυπο –και πάντα ενδιαφέροντα– τρόπο γραφής του, που άλλοτε αποθεώνει και άλλοτε σκοτώνει, ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος αποδομεί τη συγκεκριμένη συγγραφική δουλειά (αλλά και το δημοφιλές πρόσωπο) της καθηγήτριας, η οποία «ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι άνθρωπος που της αρέσει πολύ η δημοσιότητα».
Σύμφωνα με τη βιβλιοκριτική που διαβάζουμε στο Lifo.gr, η κυρία Αρβελέρ δεν κρύβει ότι..
«ανέκαθεν την είλκυαν οι ισχυροί» και έτσι: «Στη λίστα του απολίτικου εικονοστασίου της, με θερμότατα λόγια, παρελαύνουν ο Σπύρος Λάτσης, ο Νίκος Κούρκουλος, η Μαριάννα Λάτση (και η μητέρα της), η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, ο Χρήστος Λαμπράκης και όλο του το σόι, η Ρόδη Κράτσα (!), η Ειρηνούλα Νταϊφά και δεκάδες άλλες καλά παιδιά, παρεξηγημένα, που κάνουν αγαθοεργίες, χορηγίες, λεύκανση οδόντων κ.λπ.»
Με τις δηκτικές αναφορές του δημοσιογράφου βάλλονται, από εξωστρακισμό των πυρών για την καθηγήτρια της Σορβόννης, και δύο άλλα πρόσωπα. Γράφει: «Στην "αφήγηση της ζωής της", η κυρία Αρβελέρ κατάφερε να γίνει πιο επιδερμική κι απ’ την Ελένη Βλάχου στα "Στιγμιότυπα". Ακόμα και το αναρριχητικόν έπος της Γιάννας Αγγελοπούλου έχει στιγμές πνευματικότερες».
- διαβάστε περισσσότερα στο harddog-sport ΕΔΩ
