"(...) O Tσακνής τοποθετεί εξ ορισμού τον δοσίλογο που κατάδωσε τον πατέρα του στους Γερμανούς, στον κόσμο του αρθρογράφου. «Συμπατριώτης σου, Πάσχο», λέει, μη συναισθανόμενος ασφαλώς την ύβρη, να χρεώνει σε έναν άνθρωπο, αγέννητο τότε, το έγκλημα της κατάδοσης; Αλήθεια, σκέφτηκε ποτέ ότι μπορεί να είναι και λίγο διαφορετικά τα πράγματα; Οτι μπορεί κάποιος να φρίττει με τους..
δοσίλογους και ταυτοχρόνως να μην θεωρεί την Ευρώπη δικτατορία; ‘Η είναι βαρύ φορτίο μια τόσο σύνθετη σκέψη, έξω από τη μηχανική παραγωγής στεροετύπων;(...)
Ας ξέρει ο κ. Τσακνής ότι στις παρέες των άλλων δεν περνούν τις μέρες τους μιλώντας για τη «βιωματική» ιστορία στην οποία είναι κολλημένη η σκέψη η δική του. Αυτά ανήκουν στην κανονική ιστορία και ο κόσμος σήμερα αγωνιά για την πραγματική ζωή, για τα πραγματικά προβλήματα του παρόντος και κυρίως για το μέλλον. Όσο και αν αυτό ταράσσει την τακτοποιημένη του σκέψη των εχθρών και φίλων αίματος, οι υπόλοιποι, θα μας επιτρέψει, σκεφτόμαστε με όρους ειρήνης, δημιουργίας και προόδου της χώρας. Και δεν έχουμε καμία διάθεση να μένουμε προσκολλημένοι στις χειρότερες στιγμές της επειδή υπάρχουν κάποιοι που έχουν ανάγκη ένα αιώνιο ηρωολόγιο να αναφέρονται.(...)"
(ολόκληρο το κείμενο του Α. Πετρουλάκη ΕΔΩ)
- διαβάστε το χρονικό:
** «Άκου ρουφιανάκο...» / Σύγκρουση Μανδραβέλη - Τσακνή με αφορμή τις επιθέσεις στη Μποφίλιου
** Μανδραβέλης: Ο διαχρονικός «αντιρουφιάνος» δεν κατάφερε ουτε το όνομά μου να γράψει σωστά
** «Ωρέ Πάσχο Μανδραβέλια» - Επί (όχι και τόσο) προσωπικού... / Μια απάντηση του Πάσχου Μανδραβέλη στον Δ. Τσακνή και στους «ιεροφάντες της μεταπολιτευτικής θολοκουλτούρας»