Η «παράδοση» τηρήθηκε κι εφέτος: Ελληνες celebrities φωτογραφήθηκαν γυμνοί για το «Down Town», στο πλαίσιο της ετήσιας καμπάνιας του περιοδικού κατά του AIDS. Ναι, άργησαν λίγο, αφού η φωτογράφιση βγήκε στα περίπτερα δύο εβδομάδες μετά την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS (1η Δεκεμβρίου), αλλά ας μην μείνουμε σε τέτοιες ανούσιες λεπτομέρειες. Σημασία έχει η καλή πρόθεση. Και το αποτέλεσμα; Και αυτό έχει, βεβαίως, σημασία. Ας δούμε, λοιπόν τι μένει έπειτα από μια τέτοια φωτογράφιση. Ή μάλλον τι δεν μένει.
Γιατί κακά τα ψέματα, εκείνο που κυρίως δεν μένει είναι το βαθύτερο νόημα που (υποτίθεται πως) έχει η δράση: η αφύπνιση για τον κίνδυνο του AIDS και η ενημέρωση. Με αυτά κανένας δεν.. ασχολείται. Και τι μένει; Μερικές ψευτο-τολμηρές φωτογραφίες, άλλες καλές, άλλες όχι τόσο, που δίνουν αφορμή για κουβέντες του καφενείου, σε παρέες που χαλαρώνουν και κουτσομπολεύουν και σε τηλεοπτικά πάνελ που πληρώνονται για να κουτσομπολεύουν.
Για τον HIV ή για τα μπράτσα του Κωνσταντίνου Βασάλου, συζητήσατε εσείς με τους φίλους σας παρατηρώντας την ηδυπαθή πόζα του; Ο ίδιος στην εικόνα στάθηκε, δηλώνοντας από τηλεοράσεως «δεν τρελαίνομαι με τη φωτογραφία… Εγώ είμαι τελειομανής με το σώμα μου, δεν είμαι σε φόρμα εδώ πέρα. Δεν είμαι έτσι όπως θα έπρεπε να είμαι για μία φωτογράφιση γυμνή. Για τα δικά μου δεδομένα». «Και όμως το σώμα σου είναι τέλειο, είναι γυμνασμένο», του είπε ο συνομιλητής του έμπλεος θαυμασμού, με τον Βασάλο να παραδέχεται «δεν αντιλέγω». Ούτε εμείς, μια χαρά σώμα έχει. Αλλά αυτό ήταν το θέμα;
Αυτό ήταν. Η πρόκληση εντυπώσεων δια της γύμνιας, ή μάλλον μίας δήθεν γύμνιας αφού ελάχιστοι αποκαλύφθηκαν εντελώς γυμνοί. Στην πραγματικότητα, η αποθέωση ενός αδέξια συγκαλυμμένου συντηρητισμού που προσπαθεί να περάσει ως κάτι προοδευτικό, απενοχοποιημένο και σύγχρονο. Αλλά που είναι τόσο παλιό. Και κακόγουστο. Ετσι βρέθηκαν, η Νατάσσα Καλογρίδη να καταγγέλλει την άγνοια («Δεν κινδυνεύεις από την αγάπη, κινδυνεύεις από την άγνοια» είναι το μότο της φωτογράφισης) δείχνοντας λίγο μπούτι και μερικά παΐδια, η Κωνσταντίνα Μιχαήλ αποκαλύπτοντας μια φευγαλέα υποψία στήθους και ο Τρύφωνας Σαμαράς τυλιγμένος με μία κουρτίνα και τόσο ρετουσαρισμένος (δεν ήταν ο μόνος) που είχαν αλλοιωθεί ακόμα και οι πραγματικές διαστάσεις του σώματός του. Δεν μπορούσαν να καταγγείλουν την άγνοια ντυμένοι; Τόσο photoshop και τόση παραμόρφωση της εικόνας τους για να μιλήσουν για το AIDS; Αυτό λέγεται ακτιβισμός ή ναρκισσισμός;
Χαρακτηριστική η συζήτηση που έγινε σε τηλεοπτικό πρωινάδικο: «Είναι γυμνασμένος ο Τρύφωνας». «Το γυμνασμένο δεν είναι το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό όταν βλέπεις τη φωτογραφία του». «Γιατί; Ο Τρύφωνος έχει ψηλό πωπό». «Είναι σαν να έχει λόρδωση». «Είναι τσουπωτός!».
Ο,τι και αν είναι και ο Τρύφωνας και ο πωπός του, τα κατάφεραν: Ασχολούνται μαζί τους. Το AIDS έγινε αφορμή για να εκτονώσουν και ο κομμωτής και το εγχώριο σταρ σύστεμ την ωραιοπάθειά τους. Και για να κάνει ένα έντυπο (ένα ακόμα έντυπο, γιατί τέτοιες φωτογραφίσεις έχουν κάνει πολλά περιοδικά σε όλο τον κόσμο) μια έξυπνη εμπορική κίνηση, μια καλή αυτοδιαφήμιση. Αν όλο αυτό δεν είναι κακό –που δεν είναι– είναι μάλλον αχρείαστο για το κοινό. Υπάρχει όμως και κάτι που είναι κακό: Το μότο «Love is the cure» («Η αγάπη είναι η θεραπεία») στο εξώφυλλο του περιοδικού. Οταν καταγγέλλεις την άγνοια γύρω από το AIDS δεν μπορεί να μην ξέρεις πως σε αυτό το θέμα, και η αγάπη μπορεί να σκοτώσει!
* το κείμενο του Κοσμά Βίδου είναι από το protagon