Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης*
Δεν κέρδισα τίποτα στη λοταρία. Είχα περίπου 2.500 λαχνούς, αριθμός που, σε συνδυασμό με το πλήθος των νικητών, μου δημιούργησε ψευδαίσθηση όχι ελπίδας, αλλά βεβαιότητας.
Στεκόμουν λοιπόν και εγώ όπως εκείνα τα γεροντάκια στα πρακτορεία που παρακολουθούν την οθόνη του ΚΙΝΟ και βγαίνουν έξω μόνο για να φτύσουν. Μία προς μία οι κληρώσεις έριχναν τις ελπίδες μου σαν κομμάτια από ντόμινο. Το χειρότερο δε, ήταν πως είχα ξοδέψει το χιλιάρικο πριν καν το κερδίσω. Μετά κατάλαβα ότι.. οι λαχνοί ήταν μερικά δισεκατομμύρια. Ηταν μία ολόκληρη θάλασσα από πιθανότητες και εγώ κρατούσα μόλις έναν κουβά με νερό. Τον κουβά στον οποίο με έστειλε ο Τσακαλώτος.
Οχι πως δεν ήταν διασκεδαστική η αναμονή. Από τη μία facebook, από την άλλη refresh στη λοταρία. Και σκέφτηκα πως αν η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, τότε ναι, βρίσκεσαι στο τέλος του σουρεαλισμού όταν ανοίγεις την εφαρμογή των δημοσίων εσόδων και έχεις μπροστά σου την επιλογή «Συναλλαγές ή Λαχνοί». Μπορεί να την κάνεις λαχείο. Ομως, από την άλλη, έχεις την ευκαιρία να στοχαστείς πάνω στη σχέση αυτής της χώρας με την τύχη. Είμαστε τυχεροί ή άτυχοι ως χώρα; Α, εγώ νομίζω ότι είμαστε πολύ τυχεροί ώστε να έχουμε την πολυτέλεια αληθινού θρήνου για ατυχίες που, στην πραγματικότητα, είναι μικρές.
Το να συνδέεσαι με το taxisnet και να βλέπεις παραπομπές σε κληρώσεις και λαχεία, είναι αρκετά περίεργο, ελαφρώς γελοίο, ίσως και λίγο σοκαριστικό. Οχι τόσο σοκαριστικό όσο οι οφειλές σου, αλλά σου περιγράφει παραστατικά μία εκδοχή όσων συμβαίνουν στη χώρα. Μέσα σε ένα μήνα μοιράστηκε το βοήθημα από το πλεόνασμα, το επίδομα στους νέους ανέργους, ανακοινώθηκε ρύθμιση οφειλών και πραγματοποιήθηκε η λοταρία που έδωσε από ένα χιλιάρικο σε δέκα χιλιάδες συμπατριώτες μας. Αυτό είναι το σημείο που εύχεστε να κέρδισαν φτωχοί άνθρωποι ή εκείνοι που τα είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Δυστυχώς, οι πιθανότητες ήταν εις βάρος τους αφού οι ευκατάστατοι πραγματοποίησαν περισσότερες συναλλαγές.
Βοήθημα, επίδομα, δόσεις, λοταρία. Ο Δεκέμβρης ξανάγινε ο μήνας των δώρων και της ελπίδας, έστω και με αυτόν τον σαρκασμό. Ο Τσίπρας το καθιέρωσε και δεν βρίσκω λόγο για να το καταργήσει ο Μητσοτάκης. Εχει κάτι από μία αυτοκρατορική ελεημοσύνη όλο αυτό, κάτι που παραπέμπει στη γενναιοδωρία του ηγεμόνα. Πάντα η εξουσία μοίραζε χρήματα λες και τα έβγαζε από την τσέπη της. Ομως τώρα εισάγεται για πρώτη φορά το στοιχείο της ελπίδας. Σου έδωσαν ένα δωρεάν λαχείο και οι νικητές είναι πολλοί.
Oσο περισσότερο εξαρτάσαι από τη γενναιοδωρία της εξουσίας, τόσο το καλύτερο για αυτήν. Κάποιοι άνθρωποι ήδη δεν μπορούν να επιβιώσουν αλλιώς. Και έτσι θα πάει από εδώ και πέρα. Ποιος κυβερνήτης μπορεί εύκολα να αντισταθεί στον πειρασμό; Πήδα ψηλά και πιάσε ένα κόκκαλο. Είναι δίκαιο και σου αξίζει.
* το κείμενο του Κ. Γιαννακίδη είναι από το protagon.gr
