Από το 2010, των πρώτων μνημονίων στα ΜΜΕ, έως το 2017 τα media έχουν αλλάξει σαρωτικά. Τουλάχιστον πέντε εφημερίδες έκλεισαν, οι ιδιοκτήτες δυο ισχυρών συγκροτημάτων (ΔΟΛ και Μπόμπολα) αποχώρησαν χωρίς επιπτώσεις στις προσωπικές τους περιουσίες, νέοι επιχειρηματίες με διεθνή διασύνδεση και σκοτεινά κεφάλαια μπήκαν στα media. Ο χώρος των ΜΜΕ, τα επτά αυτά χρόνια, καταγράφει επίσημα περί τις 6.000 απώλειες θέσεων εργασίας, στην πραγματικότητα πάνω 10.000! Και ακόμη, την εκ βάθρων αλλαγή των εργασιακών σχέσεων με την κυριαρχία των ατομικών συμβάσεων και της πληρωμής έναντι μισθού..
Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόσφατη απόλυση της δημοσιογράφου Παναγιώτας Μπίτσικα (δείτε ΕΔΩ) από το νέο ΔΟΛ του Βαγγέλη Μαρινάκη επειδή αρνήθηκε να υπογράψει την επιβαλλόμενη σύμβαση δουλείας και εξευτελισμού, δείχνει σαν να κλείνει έναν κύκλο αλλαγών στα media. Η σύμβαση στα Μέσα της Alter ego του Μαρινάκη περιγράφει αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα στα ΜΜΕ. Την προλεταριοποίηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και στον έντυπο Τύπο, με τον δημοσιογράφο να μετατρέπεται σε απλό κουβαλητή της πληροφορίας, η οποία μετατρέπεται σε είδηση από τους προϊσταμένους και τους έχοντες την εξουσία για την επεξεργασία της.
Όλα αυτά τα χρόνια οι συνδικαλιστικές ενώσεις επέλεξαν το ρόλο του παθητικού θεατή των εξελίξεων στην ιδιοκτησία των media. Όταν το 2009 η Γιάννα Αγγελοπούλου έβαλε λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο και μερικούς μήνες μετά πούλησε τον τίτλο στους Δ. Μπενέκο και Αλ. Σκαναβή, οι εργαζόμενοι με εξώδικό τους απαίτησαν να ελεγχθούν τα κεφάλαια, το πόθεν έσχες των νέων ιδιοκτητών. Οι συνδικαλιστές τους χαρακτήρισαν «γραφικούς».
Δυο χρόνια αργότερα στο Έθνος του Φώτη Μπόμπολα αλλά και στον Σκάι άρχισαν οι απολύσεις των αγωνιζόμενων συνδικαλιστών. Οι απεργίες σκόνταψαν στα δικαστήρια και οι ενώσεις υπέστειλαν τη σημαία του αγώνα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόσφατη απόλυση της δημοσιογράφου Παναγιώτας Μπίτσικα (δείτε ΕΔΩ) από το νέο ΔΟΛ του Βαγγέλη Μαρινάκη επειδή αρνήθηκε να υπογράψει την επιβαλλόμενη σύμβαση δουλείας και εξευτελισμού, δείχνει σαν να κλείνει έναν κύκλο αλλαγών στα media. Η σύμβαση στα Μέσα της Alter ego του Μαρινάκη περιγράφει αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα στα ΜΜΕ. Την προλεταριοποίηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και στον έντυπο Τύπο, με τον δημοσιογράφο να μετατρέπεται σε απλό κουβαλητή της πληροφορίας, η οποία μετατρέπεται σε είδηση από τους προϊσταμένους και τους έχοντες την εξουσία για την επεξεργασία της.
Όλα αυτά τα χρόνια οι συνδικαλιστικές ενώσεις επέλεξαν το ρόλο του παθητικού θεατή των εξελίξεων στην ιδιοκτησία των media. Όταν το 2009 η Γιάννα Αγγελοπούλου έβαλε λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο και μερικούς μήνες μετά πούλησε τον τίτλο στους Δ. Μπενέκο και Αλ. Σκαναβή, οι εργαζόμενοι με εξώδικό τους απαίτησαν να ελεγχθούν τα κεφάλαια, το πόθεν έσχες των νέων ιδιοκτητών. Οι συνδικαλιστές τους χαρακτήρισαν «γραφικούς».
Δυο χρόνια αργότερα στο Έθνος του Φώτη Μπόμπολα αλλά και στον Σκάι άρχισαν οι απολύσεις των αγωνιζόμενων συνδικαλιστών. Οι απεργίες σκόνταψαν στα δικαστήρια και οι ενώσεις υπέστειλαν τη σημαία του αγώνα.
Δυο χρόνια αργότερα το σύνθημα «ή υπογράφεις (την ατομική σύμβαση) ή απολύεσαι» έγινε καθεστώς σε όλα τα ΜΜΕ. Η συνδικαλιστική ηγεσία απλώς μετείχε στο αλισβερίσι με τους εκδότες για να συνεχίσουν αυτοί να υπάρχουν, με επιχείρημα πως έτσι θα υπάρχει δουλειά και για τους δημοσιογράφους. Σήμερα, εφτά χρόνια μετά, ούτε οι εκδότες (τους) υπάρχουν, ούτε όμως και η δημοσιογραφική εργασία.
από τη στήλη “Πίσω από τις κάμερες” στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ
- πηγή: mediatvnews