Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Tι περιμένει η ΕφΣυν από τον Βέλτσο;

Δεν ξέρω τι περιμένει η «Εφ.Συν.» από εμένα. Εγώ όμως, γράφοντας παράκαιρα εδώ, προσπαθώ να αποδείξω πάλι πως η δημοσιογραφία είναι και αυτή ένα είδος λογοτεχνικού πειραματισμού, όχι μόνο γιατί η «λογοτεχνία» της παράγεται στην καρδιά της επικαιρότητας με μελοδραματικό τρόπο (η επικαιρότητα ως λιμπρέτο), αλλά και επειδή η επικαιρότητα παραμένει «αφήγηση» παροδική και παρωδιακή.
Και όταν ο δημοσιογράφος που την περι-γράφει, «γράφει» και μας συγκινεί, τότε, να πώς η δημοσιογραφία μεταβάλλεται σε «δημιουργική ιστορία», που διατυπώνει.. συγχρόνως την αλήθεια της λογοτεχνίας.
Αυτή η δημοσιογραφία ως μυθοπλασία χωρίς μύθο συνιστά ένα ιδιόμορφο είδος που δεν διδάσκεται στα Πανεπιστήμια.
Τα παραπάνω γράφει ο Γιώργος Βέλτσος σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών υπό τον τιτλο «Φαύλος κύκλος». Και συνεχίζει ο "δάσκαλος" εμπλέκοντας στους συλλογισμούς του και το «θείον βρέφος»:
Γι’ αυτό επιμένω προσπαθώντας να εισαγάγω στη θλιβερή πραγματικότητα ένα «ποιητικό αίτιο» από το οποίο προέρχεται η ενέργεια που δέχεται η γραφή μου. Και τότε, γιατί να μην επιδίδομαι σε ένα «άλλο αντί άλλου»; Γιατί να μη σαστίζω τον αναγνώστη, πότε με τη γάτα του Σρέντινγκερ και πότε με το θεώρημα της ευθείας του Οϊλερ όπου σε κάθε τρίγωνο ΑΒΓ το ορθόκεντρο, το βαρύκεντρο και το περίκεντρο βρίσκονται πάνω στην ίδια ευθεία;
Μια τέτοια (δημοσιογραφική) επινόηση μιας άλλης γλώσσας για άλλη γλώσσα, στην απαρχαιωμένη γλώσσα της πολιτικής ανάλυσης, σημαίνει ότι το τρίγωνο «Φώφη, Ανδρουλάκης, Καμίνης» δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε μία ευθεία γραμμή, που θα την κόψει αύριο-μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας για τη Ν.Δ. τον γιαλαντζί Ελληνα Μακρόν. Γιατί πόσο θα κρατήσει το happy birthday του Θεοδωράκη προς τη Φώφη. Απαντώ. Οσο θα τον ανέχεται ο Λαλιώτης.
Δηλαδή όσο η αντι-φιλελεύθερη και αντι-μητσοτακική παρακαταθήκη του Ανδρέα προς το πάλαι ποτέ «θείον βρέφος» δεν υλοποιείται από τη Γεννηματά. Κυρίως τώρα που η «ακροδεξιά απόφυση» του Καμμένου κατευθύνεται προς τον κλίβανο μαζί με τις γάζες.
Μετά την ευθεία του Οϊλερ λοιπόν, ιδού και ο φαύλος κύκλος: η μικρή κεντροαριστερά θα ακολουθήσει τη μεγάλη, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ «ωριμάσει». Ή, αντίστροφα, όταν η Γεννηματά ωριμάσει ως αριστερή, όπως παλαιότερα ο Κουρουμπλής και η Τζάκρη. Φαύλος κύκλος σημαίνει: ένας λανθασμένος συλλογισμός για μια πράξη όπου το ζητούμενο χρησιμοποιείται ως απόληξη ώστε να επιλύεται ένα πρόβλημα (έδρες στο Κοινοβούλιο), ενώ δημιουργείται ένα άλλο (θέσεις στην Κυβέρνηση).
Αδιέξοδο; Οχι ακριβώς, διότι στη Δημοκρατία αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Και συμβαίνει, εκτός από τον τετραγωνισμό του φαύλου κύκλου, να τετραγωνίζεται και το φαύλο τρίγωνο.