Ναι, στο γάμο μου υπήρξα θύμα άγριας κακοποίησης. Φοβόμουνα χρόνια να το ομολογήσω...Θυμάμαι ακόμα τα αντιφατικά μηνύματα από τη συνέντευξη που πήρα χρόνια τώρα, από μια γυναίκα -καριέρας. To θέμα μας ήταν η αθέατη βία κατά των γυναικών. Όταν τη συνάντησα στο γραφείο της μεταξύ τριών επαγγελματικών ραντεβού, μιας έκτακτης σύσκεψης με το επιτελείο της και ένα κινητό να χτυπάει διαολεμένα, μου έδινε την εντύπωση μιας πριγκίπισσας που δεν κατεβαίνει ποτέ από το θρόνο της. Καθώς μιλούσε όμως, η γεμάτη αυτοπεποίθηση καριερίστα, που γνώριζε καλά να επενδύει στα μυστικά του σώματός της. -από τις αργές ζυγισμένες κινήσεις της, τον τρόπο που..
κάπνιζε, σταύρωνε τα πόδια της, τίναζε τα μαλλιά της, μέχρι τις επιδεικτικές ματιές στο ρολόι της για να σε πείσει ότι ο χρόνος των ισχυρών είναι πολύτιμο αγαθό-εξελισσόταν σιγά-σιγά σ' ένα κοριτσάκι γεμάτο νάζι και ηλίθια χαμόγελα. Μ΄ ένα δισταχτικό στυλ ομιλίας, όλο ερωτηματικά και ενδοιασμούς, τύλιγε στο μετάξι αυτό για το οποίο ήθελε να καυχηθεί. Σαν να φοβόταν να αναλάβει το βάρος μιας δήλωσής της, γλύκαινε τα λόγια της με μια φωνή που έσβηνε και ένα νεύμα του κεφαλιού στο πλάι. Λες και δεν είχε κάνει πολλά για να μπει στα ιδιαίτερα της επιτυχίας, αν και διοικούσε μόνη της μια αυτοκρατορία επιχειρήσεων!
Και κει ανάμεσα στις θεατρικές της πόζες, τα κομψά ρούχα και το μπόλικο μεικ –απ , με ένα μικρό νεύμα, μια απρόβλεπτη κίνηση, μια διστακτική χειρονομία, ψιθύρισε...
"Ναι, στο γάμο μου μου υπήρξα θύμα άγριας κακοποίησης.Το ένα… PHD έδερνε το άλλο PHD! Φοβόμουνα χρόνια να το ομολογήσω .."
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, 25 Νοεμβρίου, μέρα της βίας κατά των γυναικών, την σκέφτομαι. Και μαζί τα εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια στον κόσμο που σιωπούν. Μαύρες, άσπρες, κίτρινες, πλούσιες, φτωχές, πρόσφυγες, στο όνομα μιας "επίκτητης ανικανότητας" που μας έχει καθίσει στο σβέρκο από την κούνια. Δεν είσαι μόνη, δεν είσαι η μόνη…
15900 γραμμή στήριξης…Τηλεφώνησε τώρα...
- από το facebook της δημοσιογράφου Αθηνάς Ραπίτου
