H Aλεξάνδρα Τσόλκα* γράφει για τον Πέτρο Κωστόπουλο και το deli σαντουιτσάδικο
Ήταν
κάποτε τα μεγάλα, πολύχρωμα, ογκώδη, σχεδόν ατέλειωτα σε σελίδες
περιοδικά! Ικανά σχεδόν να σε ζαλίζουν από τα χρώματα, όλα τα χρώματα,
κάποτε και στα πιο ακριβά τους, ακόμα και τα ασημιά ή τα χρυσαφένια. Με
καλλιτέχνες – φωτογράφους! Και όσοι δουλέψαμε σ αυτά, στις χρυσές του
δεκαετίες, στα 80s, στα 90s και στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, δεν
τα ξεπερνάμε εύκολα. Δεν ήτανε η μυρωδιά του φρέσκο – τυπωμένου χαρτιού,
η λάμψη των χρωμάτων, η ζωντάνια των φωτογραφιών, οι ιστορίες των
ανθρώπων που πάντα υπήρχαν και ας τις βάφτισαν life style για να το
περιφρονήσουν μετά, μπλέκοντας το με το gossip!..
Ήταν πάνω απ όλα, η ελευθερία της
γραφής σε γλώσσα και θεματολογία! Απ τη ξύλινη έκφραση και την επιταγή
του να είσαι πολιτικώς ορθός των εφημερίδων, τα περιοδικά σε άφηναν
ασύδοτο να διαλέγεις λέξεις, να μπλέκεις και τα αγγλικά, να βωμολοχήσεις
ακόμα, να γράψεις προσωπικά, να πειραματιστείς.
Και επειδή παράδεισος δεν υπάρχει στα
ΜΜΕ, φυσικά και είχαμε εμμονή στον θεό των μικρών πραγμάτων, στην ύλη,
στα αντικείμενα, στην ομορφιά ορισμένη με νυστεριές, στην αποθέωση της
εικόνας αντί για την ουσία, αλλά η ελευθερία των περιοδικών θα είναι
πάντα για εμάς η δικιά μας απαγορευμένη Βαλχάλα, γιατί πέσαμε με τη
χάρτινη κατάρρευση των μεγάλων τίτλων της κάθε άλλο παρά σαν ήρωες!
Δημιουργός σε ένα μεγάλο ποσοστό αυτής
της γυαλιστερής, χάρτινης οικουμένης, πρωταγωνιστικός εκφραστής της ο
«βλάχος», ο «θείος», ο «ομορφάντρας», ο «καταστροφέας της Ελλάδας», ο
«με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ», ο «αυτοδημιούργητος και μαχητής», ο
«αγαπημένος των γυναικών», αυτός που «έγδυσε τις γυναίκες», ο Πέτρος
Κωστόπουλος! Πάντα στη κόψη!
Η λατρεμένος ή μισητός! Πάντως σίγουρα
όχι αδιάφορος! Και αναμφίβολα, απ όλη αυτή την ιστορία του ιλουστρασιόν
χαρτιού, με τίποτα κερδισμένος…
Έπαιξε τα πάντα, ρίσκαρε, επέβαλε ένα
άλλο ύφος και ίσως ήθος, διαμόρφωσε γνώμη, όρισε την ποπ κουλτούρα και
έχασε από λεφτά έως τα πάντα και κυρίως εκείνους που εργάστηκαν μαζί του
και είδαν, επίσης, τους κόπους, το χαμαλίκι, τη δουλειά μιας ζωής να
τινάζονται στον αέρα, σε μόλις μία μέρα, μένοντας άνεργοι, χωρίς
αποζημιώσεις, χωρίς αμοιβές μηνών και μετέωροι στην αμφιβολία της
επιβίωσης.
Όπως έτσι -και χειρότερα- συνέβηκε λίγο πολύ σ όλον τον τύπο! Και για δημιουργία πια, σσσσ… ούτε λόγος να γίνεται!
Και ο Πέτρος Κωστόπουλος; Μετά από 32
περίπου χρόνια στις εκδόσεις περιοδικών, με τη κατάρρευση της μικρής από
χαρτί αυτοκρατορίας του, με τους 550 εργαζομένους, τα τρία ραδιόφωνα,
τα πρώτα site της χώρας, τους δεκάδες τίτλους περιοδικών ανδρικών,
μηνιαίων, εβδομαδιαίων, γυναικείων, ακόμα και νοικοκυροσύνης, πλήρωσε το
δικό του τίμημα φιλοδοξίας, ονείρου, επιτυχιών σε μια χώρα που
αισθάνθηκε Ευρώπη αλλά με Βαλκάνια -ραγιάδικη συχνά- ψυχή…
Μετά από μια περιπλάνηση στη
τηλεόραση, αυτός, ο Κωστόπουλος, που σύμφωνα με τα δημοσιογραφικά κλισέ,
κάποτε πριν το όνομα του έμπαινε το «επιτυχημένος εκδότης» και τώρα το
«γνωστός παρουσιαστής», δουλεύει ως DJ σε στέκι του Νέου Ψυχικού, στο
Tier Et Tout και ετοιμάζει μαζί με τον Γιάννη Μαλούχο, ένα deli
σαντουιτσάδικο στην οδό Καψάλη, για εξυπηρετεί τα γραφεία των γύρω
εταιριών!
Γιατί όπως έλεγε και ο αγαπημένος του
Κωστόπουλου, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, «ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για την
ήττα. Ένας άνθρωπος μπορεί να καταστραφεί, αλλά όχι να νικηθεί»…