Τα media και οι θεραπαινίδες της ολιγαρχίας του χρήματος

Παραδοσιακά ο Τύπος είχε κάποιου είδους διαπλοκή με την πολιτική και με τα οικονομικά συμφέροντα. Η διαφορά του σήμερα από το χθες είναι ότι παλαιότερα οι εφημερίδες στηρίζονταν στην κυκλοφορία τους. Άρα είχαν μία κάποια οικονομική ανεξαρτησία, επειδή η κυκλοφορία ήταν η κύρια πηγή των εσόδων τους. Σταδιακά, κύρια πηγή των εσόδων έγινε η διαφήμιση. Πρόκειται για ποιοτική διαφορά.
Η διαπλοκή απέκτησε νέο περιεχόμενο. Για την ακρίβεια, τα Μίντια έπαψαν να είναι προσκολλημένα σε κόμματα και έγιναν θεραπαινίδες της ολιγαρχίας του χρήματος. Η ίδια η πολιτική εξουσία, άλλωστε, έχασε σε μεγάλο βαθμό την αυτονομία της. Σταδιακά..
διαμορφώθηκε το αμαρτωλό τρίγωνο. Η ισχυρή κορυφή είναι η ολιγαρχία χρήματος με τις δύο άλλες κορυφές, την πολιτική εξουσία και τα Μίντια, να λειτουργούν περισσότερο δορυφορικά παρά ανταγωνιστικά.(...)
(...)
Ο δημοσιογράφος που δεν πληρώνεται από τους αναγνώστες του, τους ακροατές τους, τους τηλεθεατές του ή τους χρήστες του Διαδικτύου θα συνεχίσει με ηρωικό τρόπο όσο μπορεί να κρατάει το κεφάλι έξω από το νερό ή θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το επάγγελμα, ή θα συνεχίσει να το ασκεί, επειδή θα πληρώνεται από άλλους, απ’ όσους ενδιαφέρονται να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Όποιος θέλει να έχει ένα ποιοτικό δημοσιογραφικό προϊόν με απαιτήσεις ανεξαρτησίας, πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να το έχει τζάμπα.
Αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, επειδή διανύουμε μία μεταβατική περίοδο. Βρισκόμαστε σε ιστορική καμπή. Το παραδοσιακό σύστημα εξουσίας αποδομείται και το νέο δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί. Η εξέλιξη αυτή θα επηρεάσει αποφασιστικά και τα Μίντια. Το νέο τοπίο σ’ αυτό τον χώρο δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι καλύτερο. Θα εξαρτηθεί από την τροπή που θα πάρουν οι εξελίξεις στο πολιτικό επίπεδο.(...)

- από εκτενές κείμενου του Σταύρου Λυγερού στο slpress.gr υπό τον τίτλο «Το τζάμπα υποδουλώνει τη δημοσιογραφία»