Ο μακαρίτης ο Κακαούνης (ο Νίκος Κακαουνάκης δηλαδή) έλεγε ότι στην
κηδεία του καλού δημοσιογράφου πάνε η μάνα του, οι συγγενείς και οι
φίλοι του. Δεν είχε άδικο. Στην κηδεία του Γιάννη Καψή που ήταν κομμάτι
της ιστορίας του ελληνικού Τύπου, δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα,
αλλά δεν ήταν και αυτό που θα περίμενε κανείς για έναν άνθρωπο από τα
χέρια του οποίου πέρασαν δύο γενιές δημοσιογράφων. Ηταν πολλοί φίλοι του
Παντελή.. και του Μανώλη, αλλά ελάχιστοι από τη γενιά που δούλεψε μαζί
του στο «Εθνος» και «ΤΑ ΝΕΑ»...
- από σχόλιο του Γ. Χ. Παπαχρήστου στα Νέα
