Είπα να μην το συνεχίσω το θέμα Σφακιανάκη /Λιάγκα (συνέντευξη που έδωσε ο βάρδος στο Late Night Show του Ant1), αλλά όλο και κάτι γίνεται και βγαίνει μπρος μου. Το κακό είναι ότι για τις όποιες λάθος ερμηνείες ή κενά που είχα βλέποντας την εκπομπή, υπάρχει το πειστήριο ζωντανό στο ΥouTube. Εγώ το ξαναείδα. Το πήγα πίσω μπρος και πάλι πίσω –την έχω τη “δόση” μου ομολογώ- έτσι ώστε να πάρω όλη τη δόση, και μάλιστα με μολύβι στο χέρι. Ασφαλώς και υπήρξαν στιγμές που θύμωσα πολύ (πιο πολύ τώρα, στη φάσηyoutube) – σε σημείο να κλείσω το λάπτοπ, αλλά μετά επέστρεφα, σχεδόν μαγνητισμένη από την… υπέρβάλλουσα φωναχτή..
αυτοπεποίθηση («αντρίλα» θα μπορούσα να πω) του στιβαρού, περπατημένου λαϊκού παιδιού που δε «μασάει» εύκολα από τους «κουστουμάτους» κλέφτες. Ισα ίσα έχει φτιάξει το δικό του ιδεολογικό πολτό, με τα γνωστά από... κουρελού υλικά, κι αυτόν προσκυνάει. Σαν όλα «τα παιδιά του Θεού» που προέρχονται από ασθενέστερα στρώματα και που επειδή ακριβώς έχουν αντιληφθεί εις βάθος τι συμβαίνει, και επειδή αγαπούν πολύ τον τόπο αυτό, φέρονται με έναν τρόπο που βγάζει πολύ θυμό. Λογικό. «Μοιραίο» λέει ο αναλυτής Notis – κι εμείς όλως τυχαίως κάνουμε διάφορους συνειρμούς που πάνε μέχρι και τον τωρινό πλανητάρχη.
Φυσικά και δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νότης καλείται να βγάλει τις ιδέες του και την τεστοστερόνη του στο φακό. Ούτε που ο συνομιλητής του –αυτήν τη φορά ο δημοσιογράφος του Ant1 Γιώργος Λιάγκας – ενώ ξέρει ποιος είναι και τι πιστεύει, τον βάζει απέναντι του, ως ίσος προς ίσον και αρχίζει το λιβάνισμα και το τσίγκλισμα μέχρι να αρχίσει ο καλεσμένος να τα…λέει (να γράφει και η τηλεθέαση) Και βέβαια έρχεται και το επίμαχο θέμα της Χρυσής Αυγής, του ιδεολογικού του πολτού και της ατέλειωτης ανοησίας (τι άλλο να πω) την οποία ο δημοσιογράφος αντιμετωπίζει ψύχραιμα και με συμπάθεια. Με κάτι «γιατί βρε Νότη» ή «ναι, αλλά ρε Νότη»- λες και δεν εκπλήσσεται καθόλου. Και ο Νότης παίρνει φόρα και λέει τα ανήκουστα εν τω μεταξύ. Τα «φονικά τάγματα εκπαίδευσης» με τις σβάστικες και του χιτλερικούς χαιρετισμούς ουδεμία σχέση είχαν με το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα. Ο δολοφόνος δρούσε για την πάρτη του –και ναι πρέπει να τιμωρηθεί. Ο Μιχαλολιάκος (πάλι) και ο Κασιδιάρης είναι πιο πατριώτες και από τον ίδιο και από τον Λιάγκα (!!!) γιατί δείχνουν εμπράκτως ότι αγαπούν περισσότερο την πατρίδα τους. Πολεμούν για αυτήν. Και τώρα το πληρώνουν με φυλακή. Φυλακή χωρίς δίκη. Ποιος φταίει για όλα αυτά; Ό Βενιζέλος, βέβαια, που έβγαλε την Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση, «για να μπορεί να συμβούν όσα συνέβησαν».
Ακούς και δεν το πιστεύεις πώς και κυκλοφορεί …ελεύθερος ανάμεσα μας. Ο Λιάγκας πάλι ατάραχος και συγκαταβατικός, συνεχίζει το τσίγκλισμα. Θέλει να βγει όλο το «ζουμί» στον αφρό και συνεχίζει να ρωτάει. Το τρομακτικό είναι ακριβώς αυτό. Η ελαφρότητα, η ιλαρότητα, το «ναι ρε Νότη αλλά» του οικοδεσπότη που ναι μεν διαφωνεί, αλλά αντιμετωπίζει την «ιδιομορφία» του καλεσμένου του με συμπάθεια και συγκατάβαση- σαν να έχει απέναντι του τον γραφικό του χωριού. Αυτή η συγκατάβαση είναι τελικά το πιο εξωφρενικό κομμάτι της όλης ιστορίας. Αυτή η ανοχή στο Τίποτα. Στον πολτό της βλακείας και του άκρατου λαϊκισμού. Γιατί όλο αυτό; Eυκολάκι βάζω το ξέρω (τηλεθέαση είναι η λέξη), αλλά αν το εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω το αποτέλεσμα δεν τιμά κανένα μας. Γιατί αυτή η τηλεόραση που απευθύνεται στο πιο χυδαίο, το πιο απεχθές μας προφίλ (ως λαός) κάνει αρκετά μεγάλα νούμερα ώστε να καλοδέχεται μια εκ βαθέων συζήτηση με έναν Νότη.
Εμείς είμαστε η τηλεθέαση –ξυπνάτε! Εμείς είμαστε και η συμπάθεια (που εκφράζεται μέσω Λιάγκα) στον θυμωμένο, ιδιόρρυθμο λαϊκό βάρδο. Αν δεν υπήρχε το έδαφος, θα γέμιζε το χωράφι τόσα παράσιτα; Ρωτάω. Μόνο μην μου πείτε αργότερα πώς κατάφερε κι έπιασε τέτοια ποσοστά η Χρυσή Αυγή. Τόσα κι άλλα τόσα. Κι εμείς στον καναπέ με το τηλεκοντρολ στο χέρι, τυφλοί, κουφοί κι ανήμποροι να χασκογελάμε…
Χάρη Ποντίδα (tospirto.net)
