Μέσα σε λίγα λεπτά ο σκιτσογράφος είχε απαντήσει βγάζοντας έτσι από τη δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία.
Ας μην επανέλθουμε στη γνωστή συζήτηση, αν δικαιούται να κάνει πολιτικά, δεξιά, σκίτσα ο Αρκάς. Φυσικά και ναι, όπως δικαίωμά μας είναι κι εμάς να τα κρίνουμε αυτά.
Το συγκεκριμένο λοιπόν δεν είναι χιουμοριστικό, δεν είναι καν καταγγελτικό. Ενα εύκολο σύνθημα είναι στην ουσία που θα μπορούσε να το είχε πει ο Κικίλιας αν διέθετε πιο γρήγορα αντανακλαστικά. Ένα βαρετό σκίτσο-μανιέρα, έτοιμο προς χρήση αναλόγως την περίπτωση, με διαφορετική αλλά παρεμφερή λεζάντα κάθε φορά..
Έχει στερέψει ο Αρκάς μετά από τόσα χρόνια; Έχασε την έμπνευσή του; Και όμως όχι. Μία ματιά στα υπόλοιπα σκίτσα που κάνει τώρα (σκάκι, μήνες, τα μαύρα, κιβωτός κ.ά.) και βλέπεις πως παραμένει ακμαίος και δυνατός (έστω και αν έχει πάψει να φτιάχνει αλληλουχίες σκίτσων με ολοκληρωμένες ιστορίες και περιορίζεται σε μεμονωμένα). Ακόμα βγάζει άφθονο γέλιο.
Στο πολιτικό του σκίτσο ωστόσο το μόνο που κάνει είναι να αναπαράγει δεξιά ρητορεία χωρίς ίχνος χιούμορ. Πάλι καλά που δεν έκανε πολιτικά σκίτσα και παλιότερα, τότε που ήταν στο Σχολιαστή ή την Πρώτη. Το σκέφτεστε να μας έλεγε πόσο καλός είναι ο Ευάγγελος Αβέρωφ και πόσο πρόσφερε στη δημοκρατία ο Σπύρος Μαρκεζίνης;
Αναρωτιέμαι μήπως δεν μας αρέσει ο Αρκάς επειδή διαφωνούμε πολιτικά μαζί του, επειδή είναι φουλ συντηρητικός. Πιθανότατα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ισχύει 100%, δεν είμαι σίγουρος.
Πάντως αν θα θέλαμε κήρυγμα δεν θα πηγαίναμε στον προφήτη του Αρκά αλλά στην εκκλησία. Άλλωστε κι ένας συνταξιούχος παπάς τα ίδια πάνω-κάτω θα μας έλεγε.
Δημήτρης Κανελλόπουλος
(Παρασκήνια / efsyn με τίτλο Βαρεθήκαμε μωρέ πια την κατήχηση του Αρκά)
