Γράφει ο Τάσος Παππάς* Ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης με αφορμή τη διήμερη άδεια στον Δ. Κουφοντίνα άφησε έναν βιτριολικό υπαινιγμό εναντίον του πρωθυπουργού. Αναρωτήθηκε αν κάποιοι «κρατούν» τον Αλέξη Τσίπρα. Στη συνέχεια, η Ντόρα Μπακογιάννη στη συνέντευξή της στα «Παραπολιτικά FM» κλιμάκωσε: «Η δήλωση του κ. Μπακογιάννη, ότι κάποιοι «κρατάνε» τον Τσίπρα είναι μια βαριά δήλωση στην οποία ο κ. Τσίπρας οφείλει να απαντήσει. Φυσικά και την προσυπογράφω και εγώ, απολύτως... Δυστυχώς, ζούμε μία κατάσταση την οποία ανέχεται η κυβέρνηση αναζητώντας τεκμήριο αριστεροσύνης στην οργανωμένη βία αυτών των δήθεν συλλογικοτήτων».
Οι αιχμές είναι όντως σοβαρές. Επειδή έχουμε να κάνουμε με πολιτικά πρόσωπα που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ορισμένες ερωτήσεις-απορίες:..
❶ Στις Δημοκρατίες, αυτός που καταγγέλλει είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει τα στοιχεία που θα αποδεικνύουν ότι οι καταγγελίες του έχουν βάση. Το ανάποδο είναι επικίνδυνο και απαντά μόνο στις δικτατορίες ή στις δημοκρατίες που παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα εκφυλισμού.
Μπορούν να αποδείξουν ο κ. Μπακογιάννης και η κ. Μπακογιάννη ότι ο Τσίπρας εκβιάζεται; Μπορούν να δείξουν τους δράστες και να εξηγήσουν τους λόγους που υποχρεώνουν τον Τσίπρα να υποκύπτει στις πιέσεις τους; Αν δεν το κάνουν, τότε λυπάμαι, αλλά αυτά που εκστομίζουν δεν συνιστούν πολιτική κριτική. Πρόκειται για δημαγωγία.
❷ Η συντηρητική παράταξη στο θέμα της τρομοκρατίας έχει ορισμένες εμμονές. Νοσηρές εκ των συνεπειών που παράγουν. Αρνούμενη να δεχτεί την πραγματικότητα, αναζητούσε παλαιότερα, αναζητεί και σήμερα, ηθικούς αυτουργούς στον χώρο των πολιτικών αντιπάλων της.
Τις δεκαετίες του ‘70, του ‘80 και του ‘90 υποπτευόταν το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Οταν η ζαβλακωμένη θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων κατέρρευσε παταγωδώς (επί ΠΑΣΟΚ εξαρθρώθηκαν ή αυτοδιαλύθηκαν οι οργανώσεις), συνέχισαν να παίζουν το ίδιο βιολί υποστηρίζοντας πως υπάρχουν ασύλληπτα μέλη, τα οποία δεν οδηγήθηκαν στο εδώλιο για να μην αποδειχθεί η αιμομικτική σχέση του ΠΑΣΟΚ με τις ομάδες της ένοπλης βίας.
Για μερικά χρόνια η σχετική φιλολογία τεμπέλιασε. Η Ν.Δ. τα βρήκε με το ΠΑΣΟΚ, κυβέρνησαν παρέα, αλλά επειδή το φαινόμενο δεν εξαφανίστηκε έπρεπε να κατασκευαστούν νέοι ηθικοί αυτουργοί. Δεν υπήρχε καλύτερος στόχος από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που έστειλε τη Ν.Δ. στην αντιπολίτευση και λεηλάτησε το ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ.
Ηταν ο χρήσιμος εχθρός. Θυμήθηκαν ξαφνικά ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της «17Ν» (ήταν μάρτυρες χαρακτήρα), φώναζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπει τους αντιεξουσιαστές, στηρίζει τον ακτιβισμό της πολιτικής ανυπακοής, ανέχεται τους μπαχαλάκηδες και η κυβερνητική εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου κατηγόρησε τον Τσίπρα ότι προστατεύει τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του! Το ΠΑΣΟΚ, που ήταν θύμα ανάλογου περιεχομένου επιθέσεων, σφύριζε αδιάφορα. Βολευόταν κι αυτό.
❸ Για να καταλάβω: ο κ. Μπακογιάννης και η κ. Μπακογιάννη προκειμένου να πειστούν ότι δεν κρατάνε κάποιοι τον Τσίπρα, θα ήθελαν να παρέμβει ο πρωθυπουργός και να αποτρέψει τη χορήγηση διήμερης άδειας στον Κουφοντίνα;
Ωραία αντίληψη έχουν για το πώς πρέπει να λειτουργεί η εκτελεστική εξουσία. Τα περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και τα άλλα πομπώδη περί προστασίας των θεσμών και τήρησης της νομιμότητας (η εφαρμογή των νόμων) που διακηρύσσουν, είναι προφανώς φληναφήματα.
* το κείμενο του Τάσου Παππά δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών (13/11/2017)
