Στα 56 χρόνια που πέρασαν από τις φονικές πλημμύρες τού 1961 στο Μπουρνάζι.. (Νοέμβρης και τότε), το μόνο που ουσιαστικά άλλαξε ήταν ο αριθμός των νεκρών σε μια νύχτα: τότε γύρω στους σαράντα, τώρα γύρω στους δέκα πέντε.
Σε εκείνη την καταστροφή έφταιγε το κράτος που «δεν είχε φτιάξει δίκτυο αποχέτευσης». Τώρα ξαναφταίει το ίδιο κράτος που για δεκαετίες κρύβει τα μάτια του στην επέλαση των αυθαίρετων σε ρέματα ή σε καμένα δάση και μετά κλείνει πονηρά το μάτι στους παράνομους ανταλλάσσοντας τη νομιμοποίησή τους με ψήφους. Και μαζί φταίει ένα μέρος τού λαού που τρέφει και τρέφεται από την πονηριά τής μίζας, από την τακτική τού χρηματισμού τού υπαλλήλου τής πολεοδομίας, από την εξασφάλιση της ένοχης ανοχής για να κτίσει χωρίς άδεια, κάτω από αδιάφορα βλέμματα, το παράπηγμα ή τη βίλα του.
Οι ευθύνες τού κράτους, σήμερα και πάντα, είναι δεδομένες. Το θέμα είναι να δούμε τις δικές μας ευθύνες, τις ευθύνες του πολίτη, που είναι πολλές για μικρά και μεγάλα εγκλήματα. Νομίζετε ότι απέχουν πολύ η νοοτροπία και ο χαρακτήρας εκείνου που κτίζει πάνω στον χείμαρρο από εκείνου που παρκάρει στο πεζοδρόμιο και άμα του το επισημάνεις σου λέει «κουμάντο στο δικό μου πεζοδρόμιο θα μου κάνεις;»
«Δικό του» το πεζοδρόμιο επειδή είναι μπροστά στο σπίτι του, δικές του και οι ρεματιές.
** Το άρθρο δημοσιεύεται και στη Live Sport της Πέμπτης.πηγή: harddog-sport
** Στην εικονογράφηση το πρωτοσέλιδο της (παλιάς) πρωινής Ελευθερίας, του Πάνου Κόκκα, που κυκλοφόρησε το επόμενο πρωί της καταστροφής. Ο τίτλος κάνει λόγο για τριάντα εννέα (39) νεκρούς, αλλά ο αριθμός αυξήθηκε. Σύμφωνα με το sansimera.gr ξεπέρασε τους σαράντα.