Τελικώς η 17 Νοέμβρη ήταν μια συμμορία δολοφόνων, ληστών και πλιατσικολόγων που διέπραξε εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου και ως τέτοια έπρεπε να αντιμετωπιστεί ή ήταν μια πολιτική οργάνωση που διέπραξε πολιτικά εγκλήματα και είχε πολιτικούς στόχους;
Σύμφωνα με την άποψη των κομμάτων, πολλών δημοσιολόγων και την απόφαση της Δικαιοσύνης ήταν το πρώτο και καλώς οι θεσμοί είχαν τη συγκεκριμένη στάση απέναντι της.
Τότε πώς εξηγούνται οι ανακοινώσεις των κομμάτων, οι αναλύσεις των Μ.Μ.Ε, οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών ότι κακώς δόθηκε 48ωρη άδεια στον Δ. Κουφοντίνα γιατί αυτός και η οργάνωση του απείλησαν τη δημοκρατία; Έχουν κάνει κάτι ανάλογο τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης, οι πρεσβείες για συμμορίες δολοφόνων, ληστών και εμπόρων ναρκωτικών; Όχι φυσικά. Απειλούν τη δημοκρατία οι συμμορίες δολοφόνων και ληστών; Δεν το λέει κανείς.
Κακά τα ψέματα η 17 Νοέμβρη ήταν μια πολιτική οργάνωση, με ιδεολογική ταυτότητα που χρησιμοποιούσε τη βία για να ανατρέψει το καθεστώς. Με πολιτικά κριτήρια επέλεγε τους στόχους της, βλάβες στο πολιτικό σύστημα ήθελε να προκαλέσει, πολιτικό περιεχόμενο είχαν οι ερωτήσεις των δικαστών στη δίκη της, πολιτική διάσταση είχαν οι απολογίες των μελών της, πολιτικά επιχειρήματα κατέθεσαν οι δικηγόροι και των δύο πλευρών. Κατανοητή η ανάγκη των θεσμών να αποδείξουν ότι σε συνθήκες αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η ένοπλη βία δεν έχει θέση, ότι πρέπει να καταδικαστεί και να εξουδετερωθεί, ωστόσο τόσο η ιστορία γενικότερα όσο και η ελληνική πραγματικότητα ειδικότερα, δείχνουν ότι πάντα θα εμφανίζονται μειοψηφικές ομάδες που θα επιχειρούν να κόψουν δρόμο για να φτάσουν εκεί που ονειρεύονται χρησιμοποιώντας βίαια μέσα, παρά το γεγονός ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει δικαιωθεί αυτή η επιλογή.
Τις αιτίες που τροφοδοτούν το φαινόμενο να τις ψάξουμε στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και στην κατάσταση που επικρατεί στις κοινωνίες.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από το efsyn.gr
