του Δημήτρη Σούλτα*
Η συζήτηση στη Βουλή για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου μας έδωσε πολλά «άνθη» του δημοκρατικού διαλόγου και άγγιξε – αν δεν τον ξεπέρασε τον σουρεαλισμό και τον απόλυτο ανορθολογισμό.
Αυτός όμως που φάνηκε να βρίσκει τον παλιό «καλό» εαυτό, αυτόν που τον ανέδειξε στον μαγικό κόσμο της trash tv ήταν ο Βασίλης Λεβέντης. Μπορεί με την είσοδό του στη Βουλή να προσπάθησε να καλλιεργήσει το προφίλ του σεβάσμιου γέροντα, που το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι η εθνική συνενόηση (γι αυτό η απαίτηση δις εβδομαδιαίως για οικουμενική κυβέρνηση).
Ήταν όμως αυτή η μεταμόρφωση πραγματική; Ήταν μια δήλωση αλλαγής ταυτότητας ύφους ή απλώς μία μάσκα;..
Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων σ’ αυτό το μικρό διάστημα που «κοσμεί» τα βουλευτικά έδρανα έκανε δηλώσεις που φανερώνουν και έναν φανατικό απολογητή των δανειστών, σε σημείο που ο Σόιμπλε θα τον θεωρούσε υπερβολικό. Είναι περιττό να θυμίσουμε τις δηλώσεις του αστέρα της trash tv για όσους ψήφισαν «όχι» στο δημοψήφισμα, τους οποίους στόλισε με τα εξής χαριτωμένα: Λυσσασμένα σκυλιά, λιγούρια και εύποροι. Σαφές δείγμα ότι ο λύκος κι αν εγέρασε το χούι δεν το εγκατέλειψε. Σε όλη τη διάρκεια της βουλευτικής του παρουσίας, όποιος διαφωνεί με το “όραμά” του, πετιέται στην πυρά. Προφανώς δεν μοιράζει πλέον κατάρες για καρκίνους, αλλά έχει απομακρυνθεί μόνο μισό βήμα απ’ αυτή τη στάση.
Η συζήτηση του νομοσχεδίου τον έφερε ακόμα πιο κοντά σ’ αυτό που είχε χτίσει με κόπο επί χρόνια. Αυτή τη φορά “χειροτονήθηκε” και αυτοχρίστηκε υπερασπιστής των ιερών και των οσίων της Εκκλησίας με εκφράσεις που φλέρταραν με το δημοκρατικό πνεύμα του Αμβρόσιου. Στο τέλος απείλησε ότι θα παραιτηθεί, ότι θα κόψει την “καλημέρα” στον Προκόπη Παυλόπουλο, αν υπογράψει το νόμο, και ξεπαραιτήθηκε την επόμενη, γιατί του το ζήτησε, λέει, η Εκκλησία, η οποία προφανώς το όρισε εκπρόσωπός της εντός του κοινοβουλίου.
Ο Βασίλης Λεβέντης δεν έχει καμία πλάκα. Είναι με απόλυτη συνέπεια ένας γραφικός με ακραίες απόψεις, ένα νούμερο που ζει με ηθικούς κώδικες της δεκαετίες του ’50 και ρητορική ηλικιωμένου που έχασε τα λογικά του και περιφέρεται στο δρόμο βρίζοντας τους πάντες. Ο κύριος στόχος του είναι να παραμείνει στο Κοινοβούλιο. Και όλα έχει θεσμικό ρόλο, η γραφικότητά του γίνεται επικίνδυνη. Είναι μέρος της εικόνας της σήψης του πολιτικού συστήματος και όχι πολέμιος της όπως θέλει να πιστεύει.
Ο Λεβέντης τότε
Ο Λεβέντης τώρα. Βρείτε τις διαφορές
* από το viewtag.gr