Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Αν ο Βασίλης ο Τσιάρτας θέλει να μπει στην επόμενη Βουλή, δεν έχει παρά να συνεχίσει έτσι. Σε ένα μήνα η μισή Ελλάδα θα τον θεωρεί γραφικό και η άλλη μισή θα τον αποθεώνει. Μένει να διαλέξει το κόμμα. Θα είναι οι ΑΝΕΛ; Θα είναι η Χρυσή Αυγή; Μέχρι και στο ΚΚΕ «κουμπώνει» αν και δεν διατηρεί καλή σχέση με τον Μαρξ -ενίοτε ούτε το ΚΚΕ.
Υποθέτω όλοι, λίγο-πολύ, γνωρίζουμε τι έγραψε στο facebook για το νομικό προσδιορισμό φύλου, σηκώνοντας θόρυβο και αντιδράσεις. Μία επίσκεψη στη σελίδα του είναι κατατοπιστική. Λίγες μέρες πριν προβεί στα γνωστά σχόλια, είχε αναρτήσει ένα βίντεο το οποίο δείχνει την ηθική κατάπτωση της «λαϊκής κουλτούρας»,.. η οποία χαρακτηρίζεται ως «υπόνομος» και μέτρο επιβολής του «πολιτιστικού μαρξισμού». Ομως ο λόγος για να επισκεφτείτε τη σελίδα του Βασίλη Τσιάρτα δεν είναι οι θέσεις του. Είναι η αποδοχή τους.
Η πρώτη ανάρτηση, με την… κατάρα για αλλαγές φύλου στα παιδιά όσων ψήφισαν το νομοσχέδιο, κέρδισε την ευαρέσκεια και τα like 3.900 συμπολιτών μας. Κοινοποιήθηκε δε, 311 φορές, τις περισσότερες με θετικό πρόσημο. Η δεύτερη ανάρτηση, εκεί που μας θυμίζει ότι ο Θεός έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα, δέχθηκε 6.000 like. Μιλάμε για σοβαρά νούμερα (αριθμητικά) τώρα. Σκέφτομαι δε, τι θα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις έτσι και περάσει στη συνταγματική αναθεώρηση η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δυνατότητα των πολιτών να ακυρώνουν νόμους με τη συγκέντρωση υπογραφών και τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων. Η Εκκλησία θα μάζευε για πλάκα μισό εκατομμύριο υπογραφές για ένα τέτοιο ζήτημα. Το θέμα μας δεν είναι, λοιπόν, ο Τσιάρτας, είναι αυτοί που ακολουθούν τις απόψεις του.
Η μητέρα ελληνικής οικογένειας που ζούσε μέχρι πρόσφατα στον Καναδά, μου έλεγε ότι μία μέρα γύρισε η κόρη της από το σχολείο (πρώτη Δημοτικού) και της είπε ότι τα παιδιά θα φτιάξουν ένα δώρο για τη δασκάλα που παντρεύεται την αγαπημένη της. Το γεγονός ήταν τόσο αποδεκτό-φυσιολογικό για την τοπική κοινότητα που δεν προκάλεσε έκπληξη στα παιδιά. Εδώ χρειαζόμαστε μία ή δύο δεκαετίες για κάτι τέτοιο.
Τα ήθη εξελίσσονται μαζί με την κοινή λογική και την αισθητική. Οταν ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν δυσφορία από το 32% των ερωτηθέντων.
Αυτό έχει δύο όψεις: από τη μία λες ότι το ποσοστό αποδοχής είναι πλειοψηφικό, από την άλλη διαπιστώνεις ότι η συντηρητική στάση παραμένει δημοφιλής. Και, προσέξτε, πρόκειται για ένα θέμα που δεν αφορά την καθημερινότητα των περισσοτέρων. Αντιθέτως διευκολύνει τη ζωή αρκετών. Και όμως, ένα μεγάλο ποσοστό στέκεται αρνητικά, προτάσσοντας την «ηθική». Τι θα έδειχνε μία δημοσκόπηση για το νομικό επαναπροσδιορισμό ταυτότητας φύλου; Αγνωστο αν και είναι πιθανό να καταγράψει υψηλά ποσοστά απόρριψης καθώς σε ένα κομμάτι της κοινωνίας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι θα σηκώνονται ένα πρωί τα δεκαπεντάχρονα και θα πηγαίνουν να αλλάζουν φύλο.
Υπό το πρίσμα αυτό, αξίζουν εύσημα στην κυβέρνηση καθώς η ατζέντα αυτών των θεμάτων αποτελεί, ίσως, τη μοναδική θετική πρωτοβουλία που έχει αναλάβει. Και αντίστοιχα, βέβαια, θετική αποτίμηση αξίζει και η στάση της αντιπολίτευσης όταν στηρίζει τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου.
Βέβαια υπάρχει πάντα ένα υστερόγραφο σε όλο αυτό. Τι κάνεις με τα χιλιάδες like του Τσιάρτα; Πώς αντιμετωπίζεις τους ψεκασμένους που καταγγέλλουν συνωμοσία εις βάρος της Ελλάδας και της ορθοδοξίας; Η σωστή απάντηση είναι ότι τους αφήνεις πίσω, μέχρι να αλλάξουν γνώμη ή να αισθανθούν μόνοι. Γιατί στην πραγματικότητα, αυτά τα θέματα δεν κρίνουν εκλογές. Εκλογές κρίνει ο ΕΝΦΙΑ, όχι το κρεβάτι ή η ταυτότητα του διπλανού.
- από το protagon