«Για την συστηματική έμμεση και «μαύρη» διαφήμιση από δημοσιογράφους σε ραδιόφωνο και διαδίκτυο, …για τους δημοσιογράφους που ανοικτά διαφημίζουν στο ραδιόφωνο, εκφωνώντας μάλιστα μηνύματα των εταιριών, …για τους δημοσιογράφους που πληρώνονται από χορηγούς για να κάνουν ραδιοφωνικές και άλλες εκπομπές». (δείτε ΕΔΩ)
Κανείς δεν μπορεί να τον διαψεύσει. Είναι λυπηρό ότι πίσω από αυτές τις αναφορές υπάρχει.. ένα μέρος από τον ανθό της εγχώριας δημοσιογραφίας. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Κάποιοι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν αυτή την ιδιότητα για να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από δημοσιογράφοι: επιχειρηματίες, μέτοχοι, σύμβουλοι, μαντατοφόροι, ίματζ μέηκερς , επικοινωνιολόγοι, συνεργάτες πολιτικών και επιχειρήσεων, πωλητές «προμόσιον»-ενίοτε με λεφτά κάτω από το τραπέζι. .
Αποδείξεις δεν υπάρχουν, αλλά βοά η πιάτσα. Δεν πρέπει να τους παίρνει όλους η μπάλα, αλλά είναι φανερό γιατί έγινε η δημοσιογραφία κακόφημο επάγγελμα στα μάτια πολλών. Ο κόσμος τόχει τούμπανο… Είναι τυχαίο -ή άδικο- ότι οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στα μέσα ενημέρωσης και δεν τρέφουν κανένα σεβασμό για πολλούς από τους δημοσιογράφους;
Γιατί συμβαίνει αυτό το περιγράφει η διήγηση ενός παλιού δημοσιογράφου. Σε μια κυριακάτικη βόλτα στο Πήλιο σταμάτησε στο καφενείο ενός χωριού για καφέ και για να φυλλομετρήσει το σώμα των εφημερίδων που μόλις είχε αγοράσει. Φεύγοντας ρώτησε τον καφετζή αν θέλει να του αφήσει τις εφημερίδες. Η αυθόρμητη απάντηση ήταν:
«Και δεν τις αφήνεις; Να διαβάσουμε κανένα ψέμα…»
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro