Η δημοσιογράφος - συγγραφέας Έλενα Ακρίτα βρέθηκε το μεσημέρι της Τρίτης στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη και αναφέρθηκε στα 30 χρόνια που έζησε στο σκοτάδι της κατάθλιψης. Στο παρελθόν, η Ακρίτα είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξη της ότι έχει διαγνωστεί με αυτή την ασθένεια από τα τριάντα της χρόνια. Αυτή τη φορά στο πλατό της Μενεγάκη, ζήτησε να μιλήσει απευθείας στην κάμερα και προχώρησε στην εξομολόγηση.
«Επειδή αυτό είναι ένα θέμα που με καίει και με τσουρουφλίζει, θέλω να πω το εξής και να το ακούσουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ήταν ένας από τους λόγους που ήρθα σε αυτή την εκπομπή, να το εκμυστηρευτώ και αυτό» είπε και συνέχισε:..
«Πέθανε ο πατέρας μου όταν ήμουν 10 χρονών και από τότε άρχισαν τα σπέρματα της κατάθλιψης που εκδηλώθηκαν γύρω στα 30 μου. Ταυτόχρονα δούλευα, έκανα τη ζωή μου, όμως υπήρχε πάντα… Έκανα πάρα πολλά χρόνια να την αντιμετωπίσω. Έζησα 30 χρόνια σχεδόν στο σκοτάδι αυτής της κατάθλιψης. Έζησα όλα αυτά τα χρόνια πιστεύοντας αυτό που λένε “δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω”. Όχι, υπάρχει δεν μπορώ. Ο άνθρωπος που έχει κατάθλιψη δεν πηγαίνει από εδώ μέχρι το μπάνιο. Δεν μπορεί, δεν είναι ότι δεν θέλει. Όσοι έχετε κατάθλιψη και το κρύβετε δεν είστε μόνοι και δεν είστε οι μόνοι. Είμαστε πάρα πολλοί… Θέλω να ξέρετε ότι να πάμε σε έναν ψυχίατρο και να ζητήσουμε τη βοήθειά του, ενδεχομένως και με μία αγωγή, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με βοήθησε, πόσο μου άλλαξε τη ζωή».
Η Ελενα Ακρίτα έκλεισε την εξομολόγηση λέγοντας: «Ξύπνησα το πρωί σήμερα και αφηρημένη όπως ήμουν στο μπάνιο τραγουδούσα. Λέω “Έλενα τραγουδάς μόνη σου;”. Είχα να το ζήσω εδώ και πολλά χρόνια. Ζητήστε βοήθεια και να θυμάστε ότι είμαστε πάρα πολλοί σε αυτή την σκοτεινή παρέα και όλοι μαζί προσπαθούμε να βγούμε προς τα έξω.»
«Επειδή αυτό είναι ένα θέμα που με καίει και με τσουρουφλίζει, θέλω να πω το εξής και να το ακούσουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ήταν ένας από τους λόγους που ήρθα σε αυτή την εκπομπή, να το εκμυστηρευτώ και αυτό» είπε και συνέχισε:..
«Πέθανε ο πατέρας μου όταν ήμουν 10 χρονών και από τότε άρχισαν τα σπέρματα της κατάθλιψης που εκδηλώθηκαν γύρω στα 30 μου. Ταυτόχρονα δούλευα, έκανα τη ζωή μου, όμως υπήρχε πάντα… Έκανα πάρα πολλά χρόνια να την αντιμετωπίσω. Έζησα 30 χρόνια σχεδόν στο σκοτάδι αυτής της κατάθλιψης. Έζησα όλα αυτά τα χρόνια πιστεύοντας αυτό που λένε “δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω”. Όχι, υπάρχει δεν μπορώ. Ο άνθρωπος που έχει κατάθλιψη δεν πηγαίνει από εδώ μέχρι το μπάνιο. Δεν μπορεί, δεν είναι ότι δεν θέλει. Όσοι έχετε κατάθλιψη και το κρύβετε δεν είστε μόνοι και δεν είστε οι μόνοι. Είμαστε πάρα πολλοί… Θέλω να ξέρετε ότι να πάμε σε έναν ψυχίατρο και να ζητήσουμε τη βοήθειά του, ενδεχομένως και με μία αγωγή, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με βοήθησε, πόσο μου άλλαξε τη ζωή».
Η Ελενα Ακρίτα έκλεισε την εξομολόγηση λέγοντας: «Ξύπνησα το πρωί σήμερα και αφηρημένη όπως ήμουν στο μπάνιο τραγουδούσα. Λέω “Έλενα τραγουδάς μόνη σου;”. Είχα να το ζήσω εδώ και πολλά χρόνια. Ζητήστε βοήθεια και να θυμάστε ότι είμαστε πάρα πολλοί σε αυτή την σκοτεινή παρέα και όλοι μαζί προσπαθούμε να βγούμε προς τα έξω.»