Η συνέχεια της ιστορίας τού Παναθηναϊκού δεν έχει σασπένς, φαίνεται προδιαγεγραμμένη. Ο σύλλογος βουλιάζει στα χρέη και βαδίζει στον δρόμο που άνοιξε η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΟΦΗ και άλλα μικρότερα ποδοσφαιρικά μεγέθη. Ο Παναθηναϊκός αποσυντίθεται από χρόνια. Τώρα βρίσκεται στην πιο απελπιστική στιγμή τής ιστορίας του. Το βλέπουν όλοι, ακούγεται από παντού, ακόμα και από το ίδιο το ραδιόφωνοτου Γιάννη Αλαφούζου. Το ομολόγησε στον Σπορ fm έμπειρος συντάκτης του την περασμένη εβδομάδα. Είμαι, είπε, τριάντα χρόνια στο ρεπορτάζ και για πρώτη φορά βλέπω τέτοια κατάντια. Κατάντια, έτσι ακριβώς!
Αναγνωρίζεις την ελευθερία έκφρασης στο αθλητικό Μέσον τού Αλαφούζου (και όχι μόνο.. από την παρρησία αυτής της δήλωσης), αλλά δεν απαλλάσσεις τον ίδιο από τις προσωπικές ευθύνες για την πορεία προς τον όλεθρο –όπως δεν απαλλάσσεις όλους τους προηγούμενους.
Ο Παναθηναϊκός έχει γίνει ομάδα τού οίκτου. Φίλος, καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης, μου έλεγε ότι σε καφετέρια που συχνάζει, μια μεγάλη παρέα θαμώνων, κάποιοι Ολυμπιακών αισθημάτων έλεγαν, όχι για πλάκα, ότι αν γίνει έρανος για τη σωτηρία τού Παναθηναϊκού θα συνεισφέρουν «γιατί χωρίς αυτόν θα χάσει και ο Ολυμπιακός». Δεν αναφέρω τον περιστατικό ως κάτι σοβαρό. Τον αναφέρω ως ένα από τα φαινόμενα της κατάντιας που κάνουν την ομάδα ανέκδοτο!
Ο Παναθηναϊκός και οι Παναθηναϊκοί κάνουν υπομονή και πορεύονται. Υπομονή τής οργής. Περιμένουν από χρόνια, αλλά είναι γνωστό ότι όποιος περιμένει για μεγάλο διάστημα δεν μπορεί να προσδοκά μεγάλα πράγματα. Οι Παναθηναϊκοί ζουν με το μείγμα εικόνων από την καταστροφή που απειλείται και από τις μνήμες τής παλιάς αγωνιστικής δόξας. Φίλος τού Παναθηναϊκού μού εκμυστηρεύτηκε με πολλή στενοχώρια ότι νοσταλγεί με λαχτάρα τις μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες τής ομάδας, αλλά όπως θα έλεγε ο Γιάννης Αγγελάκας με τον τίτλο τής ποιητικής του συλλογής «Πώς τολμάς να νοσταλγείς, τσόγλανε;».
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport της Τρίτης)
- πηγή: harddog-sport
