Οταν η δημοσιογραφία ποδοπατάει προσωπικότητες και τις πετάει στην αρένα του ανταγωνισμού
Ο αναγνώστης-πελάτης πληρώνει ευκολότερα όταν το προϊόν τυλίγεται σε χαρτί από κραυγές αγριεμένων γραμματοσειρών. Αυτό συμβαίνει από παλιά, από καταβολής τής κατηγορίας «αναγνώστης» που μετεξελίχθηκε σε «χρήστη τού ίντερνετ». Τώρα ο κυβερνοχώρος προσκυνά παγκοσμίως τις διαδικτυακές θεότητες, που είναι
τα λάικ και τα κλικ. Ο έξυπνος τίτλος, ο παραπλανητικός ή αυτός που υπόσχεται φωτογραφικό θέαμα και κείμενο που σπάει κόκαλα, κερδίζει «πατήματα» και το κοντέρ των διαδικτυακών μετρήσεων γράφει χιλιόμετρα. Κλικάρουν ακόμα.. και όσοι διαφωνούν, πικάρονται, οργίζονται με κάποιο θέμα. Πολλοί από αυτούς ανεβάζουν το λινκ στο facebook, ή όπου αλλού, για να καταγγείλουν σχολιάσουν, βρίσουν τον συντάκτη. Λάθος!
Λάθος που έκαναν (και θα το πω με όλο τον σεβασμό που τους έχω) δυο εκλεκτοί συνάδελφοι από την ομάδα ενημέρωσης και επικοινωνίας τής ΑΕΚ. Ανέβασαν, για να το στηλιτεύσουν, το λινκ θέματος ενός σάιτ που σατίριζε με ανεξήγητη σκληρότητα τον Ανέστη, προτείνοντας εναλλακτικά επαγγέλματα που θα μπορούσε να κάνει ώστε να σταματήσει να είναι τερματοφύλακας!
Ο Ανδρέας Δημάτος και ο Γιάννης Μπίλιος (αυτοί είναι οι συνάδελφοι) μετέφεραν την κακότητα από τη λίμνη ενός σάιτ στο ανθρωποπέλαγος τού fb και έφτιαξαν άθελά τους μια καλή ασίστ για έτοιμο γκολ στις μετρήσεις τής ιστοσελίδας. Το έκαναν για να καυτηριάσουν αυτό το είδος της δημοσιογραφίας, αλλά έτσι το τροφοδότησαν με έξτρα κοινό, που έσπευσε να κλικάρει, άστοχα και αβασάνιστα. Γιατί το κλικ μπορεί να προσφέρεται δωρεάν άλλα είναι πολύτιμο, με μεγάλη μεταπωλητική αξία (διαφήμιση). Δεν το δίνουμε όπου και όπου, δεν το προσφέρουμε για οτιδήποτε μας σερβίρεται –είναι στην πραγματικότητα ακριβό.
Δυστυχώς, το κυνήγι της κυκλοφορίας, της θεαματικότητας, της ακροαματικότητας, και τώρα της επισκεψιμότητας, κάνει κάποιες φορές εμάς, τους δημοσιογράφους, όχι απλά άτεγκτους σχολιαστές, αλλά στυγνούς εκτελεστές. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ποδοπατάμε έναν άνθρωπο του οποίου «έγκλημα» είναι ότι έφαγε γκολ όρθιος! Και όχι μόνο τον σκοτώνουμε ως προσωπικότητα, αλλά τον τεμαχίζουμε και τον πετάμε κομμένο φέτες στην αρένα τού ανταγωνισμού.
Ανθρωποθυσία, ανθρωποφαγία.
Διον. Βραϊμάκης
πηγή: harddog-sport (Δημοσιεύεται και στη Live Sport της Πέμπτης)
Ο αναγνώστης-πελάτης πληρώνει ευκολότερα όταν το προϊόν τυλίγεται σε χαρτί από κραυγές αγριεμένων γραμματοσειρών. Αυτό συμβαίνει από παλιά, από καταβολής τής κατηγορίας «αναγνώστης» που μετεξελίχθηκε σε «χρήστη τού ίντερνετ». Τώρα ο κυβερνοχώρος προσκυνά παγκοσμίως τις διαδικτυακές θεότητες, που είναι
τα λάικ και τα κλικ. Ο έξυπνος τίτλος, ο παραπλανητικός ή αυτός που υπόσχεται φωτογραφικό θέαμα και κείμενο που σπάει κόκαλα, κερδίζει «πατήματα» και το κοντέρ των διαδικτυακών μετρήσεων γράφει χιλιόμετρα. Κλικάρουν ακόμα.. και όσοι διαφωνούν, πικάρονται, οργίζονται με κάποιο θέμα. Πολλοί από αυτούς ανεβάζουν το λινκ στο facebook, ή όπου αλλού, για να καταγγείλουν σχολιάσουν, βρίσουν τον συντάκτη. Λάθος!
Λάθος που έκαναν (και θα το πω με όλο τον σεβασμό που τους έχω) δυο εκλεκτοί συνάδελφοι από την ομάδα ενημέρωσης και επικοινωνίας τής ΑΕΚ. Ανέβασαν, για να το στηλιτεύσουν, το λινκ θέματος ενός σάιτ που σατίριζε με ανεξήγητη σκληρότητα τον Ανέστη, προτείνοντας εναλλακτικά επαγγέλματα που θα μπορούσε να κάνει ώστε να σταματήσει να είναι τερματοφύλακας!
Ο Ανδρέας Δημάτος και ο Γιάννης Μπίλιος (αυτοί είναι οι συνάδελφοι) μετέφεραν την κακότητα από τη λίμνη ενός σάιτ στο ανθρωποπέλαγος τού fb και έφτιαξαν άθελά τους μια καλή ασίστ για έτοιμο γκολ στις μετρήσεις τής ιστοσελίδας. Το έκαναν για να καυτηριάσουν αυτό το είδος της δημοσιογραφίας, αλλά έτσι το τροφοδότησαν με έξτρα κοινό, που έσπευσε να κλικάρει, άστοχα και αβασάνιστα. Γιατί το κλικ μπορεί να προσφέρεται δωρεάν άλλα είναι πολύτιμο, με μεγάλη μεταπωλητική αξία (διαφήμιση). Δεν το δίνουμε όπου και όπου, δεν το προσφέρουμε για οτιδήποτε μας σερβίρεται –είναι στην πραγματικότητα ακριβό.
Δυστυχώς, το κυνήγι της κυκλοφορίας, της θεαματικότητας, της ακροαματικότητας, και τώρα της επισκεψιμότητας, κάνει κάποιες φορές εμάς, τους δημοσιογράφους, όχι απλά άτεγκτους σχολιαστές, αλλά στυγνούς εκτελεστές. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ποδοπατάμε έναν άνθρωπο του οποίου «έγκλημα» είναι ότι έφαγε γκολ όρθιος! Και όχι μόνο τον σκοτώνουμε ως προσωπικότητα, αλλά τον τεμαχίζουμε και τον πετάμε κομμένο φέτες στην αρένα τού ανταγωνισμού.
Ανθρωποθυσία, ανθρωποφαγία.
Διον. Βραϊμάκης
πηγή: harddog-sport (Δημοσιεύεται και στη Live Sport της Πέμπτης)