Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Το πολιτικό συμπέρασμα του χθεσινού ντιμπέιτ είναι ένα και το γράφω απ’ την αρχή για να μην καθυστερούμε: Όλοι είπαν μπούρδες κι η Φώφη δεν είπε!
Ατάκα, φυσικά, έρχεται η ερώτηση: Και μήπως είπε κάτι διαφορετικό, μήπως είπε κάτι καινούριο; Όχι βέβαια, απαντώ, αλλά δεν είναι αυτή η δουλειά του πολιτικού που συμμετέχει σε ντιμπέιτ. Η δουλειά του είναι να μην κάνει σοβαρά λάθη, να μην ξεστομίσει χοντράδες, να μην ξεφύγει από την πεπατημένη. Κι ενώ όλοι οι υπόλοιποι λίγο ως πολύ ντελαπάρησαν..
η Γεννηματά κράτησε το ίσο και βγήκε αλώβητη από τη διαδικασία. Μια σαχλή και νερόβραστη διαδικασία, θα συμφωνήσω, αλλά αφού γίναμε όλοι πολίτες του παγκόσμιου χωριού τέτοιες αμερικανιές θα τρώμε στη μάπα. Όταν έρθει ο σοσιαλισμός που μ’ αρέσει εμένα, θα περάσουμε σε φρέσκα κουλούρια, πιο γευστικά.
Μια και μιλάω για μπούρδες όμως, ας δώσω ένα παράδειγμα. Βγήκε ο γίγαντας ο Καμίνης κάποια στιγμή και άρχισε να απαριθμεί τα κατορθώματά του. Και ανέφερε ως πιο σπουδαίο εξ αυτών ότι πήρε τον Αθήνα 984 με ετήσιο προϋπολογισμό 17 εκατομμύρια ευρώ και τον κατέβασε στα 4 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα κυρίες και κύριοι, 4 εκατομμύρια ευρώ κοστίζει στον Δήμο Αθηναίων η επιχορήγηση ενός ραδιοσταθμού, που αντί να σε ενημερώνει για όλα όσα τρέχουν στη γειτονιά σου τα χώνει στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση. Σαν να λέμε πήρε ο δημαρχούκος ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο και το μεταμόρφωσε σε ένα μεσαίο σκάνδαλο. Θέλει κότσια για να το καταφέρεις, αλήθεια είναι!
Αμ ο Σταύρος Θεοδωράκης; Που απαιτούσε νόμο, τάξη, ΜΑΤ και ΜΕΑ εδώ και τώρα, κάνοντας τον Άδωνι να μοιάζει με αρνάκι του Θεού; Να δηλώνει ότι φλερτάρουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ με τους μολοτοφόρους και τους ροπαλoφόρους, να κάνει λόγο για «πολυποίκιλη εγκληματικότητα» (το καταθέτω το πτυχίο μου, δεν κατάφερα να καταλάβω τι εννοούσε…), να κραυγάζει ότι «προσβάλλει τους πολίτες η παραβατικότητα» και να επιμένει ότι «δυσλειτουργεί η δικαιοσύνη», οπότε από τη μία πόρτα μπαίνουνε κάποιοι και κάποιες και από την άλλη βγαίνουνε. Πολύ σωστά τα είπες ρε φίλε, αλλά μια Ηριάννα, αναρωτιέμαι αν την ξέρεις…
Αυτά με τους μεγάλους αντιπάλους της Φώφης και μας μένουνε οι μικροί. Ο Ραγκούσης ήταν εύγλωττος αλλά από γλώσσα του σώματος άστα να πάνε, ο Γάτσιος ήταν ο καλός θείος που κάθεται με τη νεολαία στα βαφτίσια και στους γάμους, ο Μανιάτης έμοιαζε σαν να έχει βγει από προεκλογικό φυλλάδιο του Μένιου Κουτσόγιωργα, ο Ανδρουλάκης ήταν τόσο ξύλινος που έφτασε να μιλήσει ως και για «κόμμα ιμάντα της κοινωνίας προς την ηγεσία», ο Τζιώτης δεν τα έλεγε και τόσο άσχημα αλλά έμοιαζε τόσο πολύ με ρομπότ που ήθελες να του ψάξεις την πλάτη για να βρεις τις μπαταρίες και για τον Πόντα τι να πω; Όλοι και όλες περιμέναμε να ξηγηθεί τα μυστικά του Κέβιν Σπέισι και του Χόλυγουντ και αυτός μας απογοήτευσε σφόδρα! Άμα περιμένει έτσι να κερδίσει την ψήφο της λαϊφσταϊλιάς, λυπάμαι αλλά είναι μακράν νυχτωμένος!
Υ.Γ. 1: Όλα τα πρόσωπα του ντιμπέιτ θα μπορούσαν να λάβουν μαθήματα κομψότητας από τον δημοσιογράφο Αντρέα Γιουρμετάκη.
Υ.Γ. 2: Προσπαθώντας να φανεί ΠΑΣΟΚ, μίλησε κάποια στιγμή ο Θεοδωράκης για τον «δάσκαλο του χωριού». Πιο γραφικός, σε πουλάνε πακέτο με ηλιοβασίλεμα στην Οία οι τουριστικοί πράκτορες.
Υ.Γ. 3: Και όπως γίνεται πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν πα’ να ρωτάγανε οι δημοσιογράφοι για τον Τιτανικό, για τη θεία τους τη Μαρίτσα απαντούσαν οι υποψήφιοι…
