Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Για μένα η είδηση της ημέρας, για να μην πω της χρονιάς, είναι κάτι που είδα πριν από λίγο. Ότι δηλαδή κατά τη χθεσινή συνάντηση του οικονομικού επιτελείου με τους επικεφαλής των θεσμών συμφωνήθηκε οι εργαζόμενοι να είναι και πάλι οι πρώτοι πιστωτές που θα εξοφλούνται και να ακολουθούν κατόπιν ο ΕΦΚΑ, οι τράπεζες που έχουν υποθήκη, το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τέλος όλοι οι υπόλοιποι (π.χ. προμηθευτές, Τράπεζες χωρίς υποθήκη, κ.α). Έχει μια σημασία, έχει μεγάλη σημασία για όλα εμάς τα κορόιδα που φάγαμε σότο από..
διάφορες επιχειρήσεις που κλείσανε και μας αφήσανε ξεκρέμαστους. Βλέπε, για παράδειγμα, την «Ελευθεροτυπία» που είδε μια φορά τα ραδίκια ανάποδα το 2011, τα ξαναείδε το 2014 και τώρα είναι κάπου στο προαύλιο της κολάσεως, στο λίμπο μαζί με τα αβάφτιστα παιδάκια…
Κι εμείς, οι πρώην εργαζόμενοι και οι πρώην εργαζόμενες, περιμένουμε να πουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης (κτίριο, τυπογραφείο κ.α.), μπας και εισπράξουμε κάποια έστω από τα οφειλόμενα. Κάποιους από τους μισθούς μας, κάποιες από τις αποζημιώσεις μας, ας πούμε. Διότι ως τώρα προτεραιότητα στο μασούλημα είχαν οι τράπεζες, τα ταμεία, το δημόσιο και όλοι οι άλλοι οι γάτουλες. Υποθέτω ότι το ίδιο σκέφτονται και σε άλλα εκδοτικά συγκροτήματα που εξεμέτρησαν το ζην και σε ένα σωρό εταιρείες ακόμη που είπαν αντίο στα εγκόσμια είτε επί Σαμαροβενιζέλων είτε επί ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κρίση έχει και τώρα παιδιά, μαγαζιά, μικρά και μεγάλα, κλείνουν και την τελευταία τριετία. Αριστεροί είμαστε δεν είμαστε αόμματοι!
Δίνοντας λοιπόν έναν πόντο στον Ευκλείδη, αν όντως την κατάφερε αυτή την ομορφιά, περνάω σε κάτι πιο αλέγρο . Στην χθεσινή επίθεση των αντισπισιστών (ή όπως αλλιώς τους λένε) σε κρεοπωλείο της οδού Καλλιδρομίου. Στο άβατο μέσα ρε φίλε των Εξαρχείων, όπου συμβαίνουν τα μύρια όσα, συνέβη κι αυτό. Τη τζαμαρία του σπάσανε του ανθρώπου και του κάνανε μαντάρα το φορτηγάκι. Ενός χασάπη, σημειωτέον, που σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες των περιοίκων βοηθούσε φτωχούς, ανέργους και συλλογικότητες…
Προσπερνώ την προκήρυξη των αντισπισιστών (μην την προσπεράσετε εσείς, θα φτιάξετε συκώτι από τα γέλια) και στέκομαι στο ουσιαστικό περιεχόμενο της ενέργειάς τους. Ότι δηλαδή υπάρχει ένα απόλυτο κακό και αν το εξορκίσουμε θα οικοδομηθεί ο Παράδεισος επί Γης. Κάτι σε θεολογία μου κάνει αυτό σε γενικές γραμμές, όχι σε ιδεολογία. Σε πίστη θρησκευτική, σε έναν παντοδύναμο εξαγνισμό από την κακία του κόσμου ετούτου. Και όπως γίνεται πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις οι θρησκευόμενοι, ή μάλλον καλύτερα οι θρησκόληπτοι, παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και αποδίδουν δικαιοσύνη σύμφωνα με τα φαντάσματα που κυβερνούν την κεφάλα τους.
Θα ήταν πραγματικά αστείο και για να ξεκαρδίζεσαι αν δεν του είχαν σπάσει του αλλουνού το μαγαζί. Κι ο άνθρωπος μπορεί να έχει δάνειο, μπορεί να έχει άρρωστο παιδί ή μάνα, μπορεί να του έτυχε μια στραβή και να βαρυγκομάει. Πώς του εξηγείς τώρα ότι φταίει για όλα τα δεινά της κοινωνίας και πρέπει να πληρώσει τοις μετρητοίς; Κι αν σήμερα πληρώνει αυτός τις αμαρτίες μας, αύριο ποιος θα τις πληρώσει; Ποιος θα θίξει τις δοξασίες και τις βασκανίες των κάθε είδους πυροβολημένων και θα βρεθεί αντιμέτωπος με την οργή τους; Ελπίζω μόνο να μη βρεθεί καμιά σέχτα που θα τα βάλει με τα μακαρόνια, γιατί αυτό δεν θα το αντέξω!
- από το newpost.gr
