«Φτάνουμε απαράσκευοι, απροετοίμαστοι στο Κοινοβούλιο και πολλές φορές αυτό που κουβαλάμε μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου είναι τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις μας. Δεν ερχόμαστε με ανοιχτά αυτιά να ακούσουμε τις ανάγκες, να αφουγκραστούμε την κοινωνία.
»Πολλές φορές αυτό που πρυτανεύει δεν είναι η ευθύνη απέναντι στους συμπολίτες, τους.. συνανθρώπους μας, απέναντι στην ιστορία εν τέλει, αλλά το πώς θα κρυφτούμε πίσω από ράσα ψηφοθηρίας, πίσω από προφάσεις, πίσω από τις δικές μας αδυναμίες, για να μην αναλάβουμε τον ρόλο τον οποίο εμείς ζητήσαμε από τους πολίτες».
Αρτ! (ΕφΣυν)