1. Τα παιδιά. Στα παιδικά πάρτυ τα παιδιά παθαίνουν παροξυσμό, χάνουν τα μυαλά τους και δεν είναι τα παιδιά που ξέρουμε αλλά κάτι μικρά τέρατα που δεν μιλάνε αλλά ουρλιάζουν και δεν περπατάνε αλλά τρέχουν. Για πέντε ώρες.
2. Οι γονείς. Στα παιδικά πάρτυ κάνεις παρέα με ανθρώπους που ξέρεις πολύ λίγο, στις πρώτες.. τάξεις δεν ξέρεις ούτε τα ονόματά των περισσοτέρων και μιλάς για παιδικές δραστηριότητες, για το καράτε του αντωνάκη ή το μπαλέτο της μαρίας, πράγματα για τα οποία δεν θα συζητούσες υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες αλλά τα συζητάς προσποιούμενος τρομερό ενδιαφέρον πράγμα το οποίο κάνει και ο εκάστοτε συνομιλητής σου. Μερικοί γονείς πάντως είναι πολύ συμπαθητικοί αλλά τα παιδικά πάρτυ έχουν τους κανόνες τους οπότε καράτε αντωνάκη και μπαλέτο μαρίας.
3. Οι κλόουν. Στα παιδικά πάρτυ μερικές φορές έχει κλόουν ή διασκεδαστές, οι οποίοι εμένα με φρικάρουν γιατί πιστεύω ότι είναι περίεργοι άνθρωποι που η ζωή και η περίεργη φάση τους τους έκανε να γίνουν κλόουν για να πηγαίνουν σε παιδικά πάρτυ και να τρομάζουν ανθρώπους σαν εμένα.
4. Η τούρτα. Όταν βγαίνει η τούρτα τα ντεσιμπέλ πιάνουν ταβάνι και τα παιδιά ωρύονται φωνάζοντας ΤΟΥΡΤΑΑΑΑ ΤΟΥΡΤΑΑΑΑΑΑ και αφού τραγουδήσουμε σε οχτώ γλώσσες το χάπι μπέρθντει τσακώνονται για το ποιος θα φάει τα ζαχαρένια ανθρωπάκια που εδώ που τα λέμε είναι εντελώς φρικτά αλλά αφού τους αρέσουνε, πάσο.
5. Η συχνότητα. Αν έχεις δύο παιδιά με προχειρους μαθηματικούς υπολογισμούς θα καλεστείς σε περίπου 50 πάρτυ το χρόνο. Κάθε χρόνος έχει 48 εβδομάδες. Και εδώ που τα λέμε αν όλοι κάνουν παιδικό πάρτυ, πως να μην κάνεις κι εσύ στα δικά σου... Είναι ένας φαύλος κύκλος, ένας γόρδιος δεσμός, μια φρίκη η οποία δεν έχει τέλος. Εν τω μεταξύ υπάρχουν οικογένειες με τρία ή τέσσερα παιδιά, αν ήμουνα στη θέση τους, το επίδομα πολύτεκνου θα το έτρωγα σε ηρεμιστικά.
6. Τα χαμηλά τραπεζάκια. Σε πολλά πάρτυ που δεν είναι σε σπίτι οι γονείς κάθονται σε κάτι πολύ κοντά καρεκλάκια, και ακουμπάνε τα φαγητά τους ή την κοκακόλα τους σε χαμηλά τραπεζάκια, πράγμα αρκετά υποτιμητικό αν το δεις από κάπου μακριά σαν εικόνα.
Γενικά μιλώντας δεν έχω πρόβλημα με τα παιδικά πάρτυ αρκεί να μην πηγαίνω. Κατά τ’ άλλα όταν γυρνάς σπίτι και ρωτάς τα εξαντλημένα παιδιά σου πως περάσατε και σου απαντάνε τέλεια λίγο πριν κοιμηθούν στο αμάξι, χαμογελάς και λες χαλάλι σας γαμώτο και κάπου εκεί αρχίζεις να ετοιμάζεσαι ψυχολογικά για το επόμενο email με τίτλο ‘Ο τάδε γίνεται 9 και σας καλεί στο πάρτυ του’.
- από το facebook του Ανδρέα Λουκάκου