Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης*
Ένα σωρό γεγονότα είχε η εβδομάδα που μας πέρασε. Τσίπρα στην Αμερική, Ηριάννα και Περικλή να επιστρέφουν στη φυλακή (και λίγα είπε ο Πολάκης!), Λεμπιδάκη διαρκώς (δεν τελειώνει αυτό το στόρι…), οικονομία, επενδύσεις, ΔΝΤ, όρεξη να έχεις φιλενάδα να διαβάζεις στις εφημερίδες και να βλέπεις στα κανάλια. Αλλά εμένα μου τράβηξε την προσοχή κάτι άλλο, κάτι που πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας, μια απλή, καλή, ζουμερή λαϊφσταϊλιά που λέγαμε και στα ninenties: Το γεγονός ότι η Ελλάδα με τα νησιά της σκίσανε στο δημοψήφισμα του νούμερο ένα ταξιδιωτικού περιοδικού ανά την υφήλιο!
Το σπάω σε πενηνταράκια για να καταλαβαινόμαστε. Το περιοδικό είναι το “Conde Nast Traveller”, που ασκεί εδώ και δεκαετίες καθοριστική επιρροή στον κόσμο του υψηλού και πολύ υψηλού τουρισμού. Αυτού ακριβώς δηλαδή που ψάχνουν όλες οι χώρες, διότι μονέδα.. θέλουν να κόψουν, δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν τον κάθε άφραγκο που είδε φως και μπήκε. Έτσι είναι ο τουρισμός, σκληρή μπίζνα, όπου ο θάνατος του ενός είναι η ζωή του άλλου. Και βάλτε στη ζωή και στο θάνατο όσα εισαγωγικά θέλετε…
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα ξανάγινε φθηνός, για να μην πω πάμφθηνος προορισμός. Αυτή την περίφημη «εσωτερική υποτίμηση» του γαλαντόμου Σόιμπλε μπορεί να μην την αισθάνθηκαν και τόσο οι Έλληνες με τις Ελληνίδες (διότι πήραν την μαύρη κατηφόρα και οι απολαβές τους…), αλλά οι τουρίστες την εκτίμησαν δεόντως. Τζάμπα τους έρχεται πλέον η πατρίδα μας και καλό σέρβις απολαμβάνουν και γλώσσες μιλάει ο κοσμάκης και από ασφάλεια χαλαρά φιλαράκι τίποτε δεν κουνιέται. Εκτός από τα Εξάρχεια ρε γαμώτι που είναι το επίκεντρο της Ανομίας, αλλά τα Εξάρχεια για κακή τύχη των τρομολάγνων δεν έχουν ακρογιαλιές!
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, τα Ελληνικά Νησιά κατέκτησαν την πρώτη θέση στην κατηγορία «Νησιά», πάνω από Βαλεαρίδες, Σικελία και Μαλδίβες και η Ελλάδα ήρθε δεύτερη στην κατηγορία «Χώρες», κάτω μόνο από την Ιταλία και πάνω από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και την Ισπανία. Πράγμα το οποίον είναι σπουδαία είδηση και προσφέρει αισιοδοξία και για του χρόνου. Διότι ο τουρίστας είναι ζώον μιμητικόν, ως γνωστόν, και του αρέσει να μετακινείται κοπαδηδόν. Ας έρθουν, τους περιμένουμε μπας και σωθούμε. Ως την ώρα που θα γίνουμε μεγάλη βιομηχανική δύναμη και θα κυριαρχήσουμε στην υφήλιο, από εκεί θα βγαίνει το ψωμάκι!
* το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα Νέα Σελίδα
Ένα σωρό γεγονότα είχε η εβδομάδα που μας πέρασε. Τσίπρα στην Αμερική, Ηριάννα και Περικλή να επιστρέφουν στη φυλακή (και λίγα είπε ο Πολάκης!), Λεμπιδάκη διαρκώς (δεν τελειώνει αυτό το στόρι…), οικονομία, επενδύσεις, ΔΝΤ, όρεξη να έχεις φιλενάδα να διαβάζεις στις εφημερίδες και να βλέπεις στα κανάλια. Αλλά εμένα μου τράβηξε την προσοχή κάτι άλλο, κάτι που πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας, μια απλή, καλή, ζουμερή λαϊφσταϊλιά που λέγαμε και στα ninenties: Το γεγονός ότι η Ελλάδα με τα νησιά της σκίσανε στο δημοψήφισμα του νούμερο ένα ταξιδιωτικού περιοδικού ανά την υφήλιο!
Το σπάω σε πενηνταράκια για να καταλαβαινόμαστε. Το περιοδικό είναι το “Conde Nast Traveller”, που ασκεί εδώ και δεκαετίες καθοριστική επιρροή στον κόσμο του υψηλού και πολύ υψηλού τουρισμού. Αυτού ακριβώς δηλαδή που ψάχνουν όλες οι χώρες, διότι μονέδα.. θέλουν να κόψουν, δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν τον κάθε άφραγκο που είδε φως και μπήκε. Έτσι είναι ο τουρισμός, σκληρή μπίζνα, όπου ο θάνατος του ενός είναι η ζωή του άλλου. Και βάλτε στη ζωή και στο θάνατο όσα εισαγωγικά θέλετε…
Βλέπε για παράδειγμα την καλή τύχη
της Ελλάδας που εκτοξεύτηκε από τα δέκα στα τριάντα εκατομμύρια
τουρίστες ετησίως, διότι αποδήμησε εις Κύριον η αγορά της Βορείου
Αφρικής. Καθότι λαϊκές εξεγέρσεις, καθότι πραξικοπήματα, καθότι
αστάθεια, καθότι τρομοκρατικές επιθέσεις, δεν πατάει ούτε ένας ξένος στο
Μαγκρέμπ να χαρεί τη θάλασσα και τα μνημεία. Κι όσοι πάνε, φοβούνται
ακόμη και τη σκιά τους.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα ξανάγινε φθηνός, για να μην πω πάμφθηνος προορισμός. Αυτή την περίφημη «εσωτερική υποτίμηση» του γαλαντόμου Σόιμπλε μπορεί να μην την αισθάνθηκαν και τόσο οι Έλληνες με τις Ελληνίδες (διότι πήραν την μαύρη κατηφόρα και οι απολαβές τους…), αλλά οι τουρίστες την εκτίμησαν δεόντως. Τζάμπα τους έρχεται πλέον η πατρίδα μας και καλό σέρβις απολαμβάνουν και γλώσσες μιλάει ο κοσμάκης και από ασφάλεια χαλαρά φιλαράκι τίποτε δεν κουνιέται. Εκτός από τα Εξάρχεια ρε γαμώτι που είναι το επίκεντρο της Ανομίας, αλλά τα Εξάρχεια για κακή τύχη των τρομολάγνων δεν έχουν ακρογιαλιές!
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, τα Ελληνικά Νησιά κατέκτησαν την πρώτη θέση στην κατηγορία «Νησιά», πάνω από Βαλεαρίδες, Σικελία και Μαλδίβες και η Ελλάδα ήρθε δεύτερη στην κατηγορία «Χώρες», κάτω μόνο από την Ιταλία και πάνω από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και την Ισπανία. Πράγμα το οποίον είναι σπουδαία είδηση και προσφέρει αισιοδοξία και για του χρόνου. Διότι ο τουρίστας είναι ζώον μιμητικόν, ως γνωστόν, και του αρέσει να μετακινείται κοπαδηδόν. Ας έρθουν, τους περιμένουμε μπας και σωθούμε. Ως την ώρα που θα γίνουμε μεγάλη βιομηχανική δύναμη και θα κυριαρχήσουμε στην υφήλιο, από εκεί θα βγαίνει το ψωμάκι!
* το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα Νέα Σελίδα