Αναγνωρίζει πάντως –πόσο δίκιο έχει!– ότι οι «οι όποιες κινήσεις σήμερα, είναι κατόπιν εορτής». Και αυτό το «σήμερα», κατά τη δική μας άποψη, δεν αφορά τον τελευταίο μήνα ή χρόνο.
Πάει αρκετά πιο πίσω, στο 2012, όταν άρχισαν το «άδειασμα» των ασφαλιστικών ταμείων Τύπου με την κατάργηση της υγειονομικής περίθαλψης από το ΤΑΙΣΥΤ και άλλες διευθύνσεις του ΕΤΑΠ ΜΜΕ.
Το ότι δημοσιογράφοι και τεχνικοί Τύποι βρέθηκαν τότε, εν μια νυκτί, στον ΕΟΠΥΥ δεν.. συγκίνησε τις χιλιάδες εκείνων που σήμερα βλέπουν με αγανάκτηση ότι χάνουν το Ταμείο τους. Αμέτοχοι τότε στον πόνο συναδέλφων «του διπλανού γραφείου», περιδεείς σήμερα για την καταστροφή που έρχεται. Πριν πέντε χρόνια ένιωθαν ασφαλείς και ας είχε αρχίσει το ροκάνισμα των κλαδιών και του κλάδου από την «περιφέρειά» του, δηλαδή από τον περιοδικό Τύπο. Σήμερα η (όποια) αγωνιστικότητα δεν φαίνεται να ικανή να σταματήσει την καταιγίδα. Η οποία άρχισε το 2012 με μια μπόρα που κάποιοι (πολλοί «κάποιοι») την είδαν σαν αμελητέο ψιλόβροχο που αφορούσε «άλλους» και δεν συμπαραστάθηκαν –αδιάβροχοι συναισθηματικά. Νόμιζαν ότι αυτοί θα είχαν πάντα λιακάδα...
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport (ΕΔΩ)
