Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Όπως όλοι και όλες, έτσι κι εγώ αλλάζω από καιρού εις καιρόν εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Είσαι σε μία, σου κάνει μια άλλη πιο συμφέρουσα προσφορά, καλώς τα παιδιά καλώς τα. Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, μόλις που είχα κάνει την τούμπα, έρχεται ο φρέσκος ο λογαριασμός. Ανοίγω, κοιτάω, σωστό το ποσό, σωστά τα νούμερα, πέφτει το μάτι μου εκεί που έγραφε «επάγγελμα» του συνδρομητή. Και βλέπω «Αναγομώσεις Ελαστικών»!
Το διαβάζω, αναστατώνομαι σκέφτομαι ότι ως δημοσιογράφος τις έχω κάνει τις.. πιτσικουλιές μου, αλλά ματημπαναγία με λάστιχα δεν έμπλεξα ποτέ. Σηκώνω τηλέφωνο, παίρνω φιλενάδα, στέλεχος της εν λόγω εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, τη ρωτάω «τι παίζεται;». Γελάει αυτή και μου σκάει το μυστικό: «Για λόγους οικονομίας, έχει μεταφερθεί τμήμα του λογιστηρίου σε χώρα της κεντρικής Ευρώπης κι επειδή δεν καταλαβαίνουν ούτε το ελληνικό αλφάβητο ούτε τα ονόματα, δουλεύουν με κωδικούς. Και καμιά φορά προκύπτουν ευτράπελα σαν το δικό σου…»
Παγκοσμιοποίση δεν μου ήθελες πουλάκι, φάε παγκοσμιοποίηση τώρα! Θες εσύ οκτώ κατοστάρικα το μήνα μισθό, το βλέπει η πολυεθνική τραβάει μαλλί, δίνει τη δουλειά στο Ούγγρο, στον Σλοβάκο, στον Ρουμάνο. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις βέβαια γίνεται αυτό, όπου δεν χωράει το γλωσσικό το ζήτημα. Γιατί άμα περιμένεις από τον Ούγγρο, τον Σλοβάκο, τον Ρουμάνο να μάθουν ελληνικά, την έκατσες τη βάρκα. Και χρόνο θέλει και λεφτά και άμα είναι να επενδύσουμε θα επενδύσουμε σε μηχανήματα ρε φίλε, όχι στους μαλάκες!
Αλλά καμιά φορά το τσούρνεμα γυρίζει ανάποδα. Διότι μπορεί να έφυγε ένας σωρό κόσμος από την μαμά Ελλάς για τα ξένα, αλλά έχουμε ακόμη εξαιρετικό και εξόχως κατηρτισμένο εργατικό δυναμικό. Για white collar jobs εννοείται, όχι για γκασμά. Ο Έλλην και η Ελληνίς και τις γλώσσες τους ξέρουν και τα πτυχία τους έχουν πάρει και τα σεμινάριά τους έχουν κάνει και μάθανε να δουλεύουν δωδεκάωρα χωρίς να σηκώνουν κεφάλι και να κλαίγονται. Και τώρα ήρθε η δική τους η ώρα για να τσουρνέψουν δουλειές.
Βλέπε, ας πούμε τον τομέα του δικτυακού μάρκετινγκ, όπου συνωστίζονται οι ξένοι στην πόρτα μας για να προσφέρουν θέσεις εργασίας. Το ξέρω προσωπικά, διότι διάφοροι φίλοι και φίλες από τον πάλαι ποτέ θάλλοντα τομέα των περιοδικών έχουν βρει εκεί απασχόληση. Και της προκοπής μάλιστα, διότι τον συμφέρει φουλ τον Γάλλο, τον Βέλγο, τον Γερμανό να δώσει 1.200 ευρώπουλα σε μορφωμένο και κατηρτισμένο Ελληνάκι που θα τον βγάλει ασπροπρόσωπο αντί να χώσει πεντοχίλιαρο στον συμπατριώτη του.
Και για να το στηρίξω ακόμη καλύτερα το πράγμα, παραθέτω απόσπασμα σημερινού ρεπορτάζ του «Έθνους» με τίτλο «Μεγάλα σχέδια για την Ελλάδα». Γράφει εκεί:
«Το ενδεχόμενο να δημιουργήσει κέντρο υπηρεσιών στην Ελλάδα που θα υποστηρίζει τις δραστηριότητές της σε παγκόσμια κλίμακα, εξετάζει πολύ σοβαρά η γαλλική πολυεθνική Imerys.Με την ελπίδα να είπε η Μπέτυ δυο λόγια στο αυτάκι της Μπριζίτ…
Αυτή τη στιγμή το ελληνικό τμήμα του ομίλου πιέζει για να έρθει στην Ελλάδα, καθώς το εν λόγω κέντρο αναμένεται να δημιουργήσει 150 νέες θέσεις εργασίας.»
- από το newpost.gr