Μπορούμε να το σιγοτραγουδήσουμε όλοι μας:
1. οι συνεπείς με την ξεφτίλα (τους) απεργοσπάστες δημοσιογράφοι
2. οι τεθλιμμένοι απεργοί - συγγενείς της μακαρίτισσας δημοσιογραφίας
3. οι γενικώς και αορίστως οργισμένοι με τους «αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους» που ξεχνούν ότι αυτό που επιλέγουν να βλέπουν να ακούν και να διαβάζουν αντανακλά την δική τους σαπίλα και ξεφτίλα.
---
1. Οι απεργοσπάστες «συνάδελφοι» «δημοσιογράφοι» είναι συνεπείς με την ξεφτίλα τους. Είναι αυτοί που από την αρχή μέχρι και σήμερα υποστηρίζουν τις πολιτικές που έχουν οδηγήσει τα 3/4 της ελληνικής κοινωνίας στα τάρταρα. Είναι οι.. οπαδοί των μεταρρυθμίσεων του Καιάδα και επαγγελματίες «Φιλιππινέζες» των αφεντικών τους εγχώριων (οικονομικών -πολιτικών παραγόντων) και ξένων.
2. Οι τεθλιμμένοι απεργούντες σήμερα δημοσιογράφοι επιβεβαιώνουμε την αναξιοπιστία του επαγγέλματος καθώς τόσα χρόνια στην καλύτερη των περιπτώσεων απλώς περιγράφουμε την καταστροφή των άλλων ή επιχειρηματολογούμε για υπέρ της αναγκαιότητας αυτής της καταστροφής. Τώρα που η καταστροφή άγγιξε τον κώλο μας βάλαμε και εμείς φωνή, αλλά ποιος μας ακούει..
3. Το σίχαμα, όπως έχει εξελιχθεί το παραγόμενο δημοσιογραφικό προϊόν, και το «χρηματιστήριο δημοσιογραφικών αξιών» διαμορφώνεται από την αποδοχή του κοινού. Με ποιο απλά λόγια η κοινωνία έχει τους αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους που της ταιριάζουν σαν σάρκα από τη σάρκα της.
Ναι, οι γενικεύσεις -για κάποιους- άδικες είναι και επικίνδυνες. Οπως επικίνδυνη είναι και για τον καθένα μια βουτιά στη συνείδησή του...
- από το facebook του Δημήτρη Μηλάκα