Επιτέλους βγήκε από τον λήθαργό της η πατριωτική συνείδηση της συντηρητικής παράταξης. Κατάπιε το ένα, αδιαφόρησε για το άλλο, εξωράισε το τρίτο, προσαρμόστηκε στο τέταρτο, αλλά έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Υπάρχουν όρια τα οποία δεν μπορείς να υπερβείς γιατί διατρέχεις τον κίνδυνο να ξεφτιλιστείς.
Θύμωσε λοιπόν ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με τη συμβουλή-προτροπή του επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, να ξεχάσουμε τις εκλογές πριν από το 2019 γιατί, όπως είπε, η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα για να πιάσει τους στόχους της.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τού απάντησε τσεκουράτα και με υπερηφάνεια:.. «Το Σύνταγμα ορίζει ότι οι εκλογές γίνονται όταν χαθεί η κυβερνητική πλειοψηφία ή όταν ο πρωθυπουργός αποφασίσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Δεν είναι δουλειά κανενός να καθορίσει πότε είναι η κατάλληλη ώρα για εκλογές στην Ελλάδα. Είναι μια εσωτερική υπόθεση που αφορά την Ελλάδα».
Ετσι είναι, όπως τα λέει ο πρόεδρος της Ν.Δ. Πάνω απ’ όλα το Σύνταγμα και η αυτονομία του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Εντάξει, θα βρεθούν κάποιοι να πουν ότι το Σύνταγμα έχει γίνει κουρέλι με τα μνημόνια και ότι ο Μητσοτάκης τα λέει αυτά γιατί έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση: οι δανειστές αποθεώνουν τον Τσίπρα για τις επιδόσεις της κυβέρνησής του, ενώ η Ν.Δ. βλέπει παντού «καταστροφές και συμφορές, ερείπια, ρημάδια» που λέει και το παλιό λαϊκό τραγούδι (Κολοκοτρώνης, Δερβενιώτης, Καζαντζίδης).
Οι θεσμοί προκρίνουν την πολιτική σταθερότητα, ενώ η Ν.Δ. ζητάει τρεις φορές την εβδομάδα πρόωρες εκλογές. Ας αφήσουμε όμως την γκρίνια. Η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. συμπεριφέρθηκε σωστά. Δεν ακολούθησε το παράδειγμα της προηγούμενης ηγεσίας του κόμματος που άφηνε ασχολίαστες τις ιταμές προκλήσεις και τις αναιδείς αξιώσεις των θεσμών, προφανώς γιατί εξυπηρετούσαν τις επιδιώξεις της. Να θυμίσουμε ορισμένες; Δεν έβγαλε κιχ όταν ο Σόιμπλε δήλωσε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ότι «λυπάμαι τους Ελληνες για την κυβέρνηση που εξέλεξαν».
Δεν αντέδρασε, ως όφειλε, όταν οι δανειστές απαιτούσαν από τον Τσίπρα να διώξει τον Βαρουφάκη -αυτή δεν ήταν άραγε επέμβαση στα εσωτερικά μας; Δεν ενοχλήθηκε καθόλου όταν πρωθυπουργοί και αξιωματούχοι της Κομισιόν καλούσαν τους Ελληνες πολίτες να ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα (αθώα κι αυτή η παρέμβασή τους;).
Δεν απάντησε με την πρέπουσα αυστηρότητα στον πρωθυπουργό της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος παραμονές του δημοψηφίσματος δήλωσε ότι «θα είναι καλό για την Ελλάδα αν ο Τσίπρας βγει ηττημένος από το δημοψήφισμα, ανοίγοντας τον δρόμο για συνομιλίες με μια άλλη κυβέρνηση στην Αθήνα».
Τότε δεν ήταν αρχηγός της Ν.Δ. ο κ. Μητσοτάκης και δεν έχει ευθύνη, αν και ως κορυφαίο στέλεχος του κόμματος θα μπορούσε να πει κάτι για να κάνει τη διαφορά, κάτι ανάλογο με αυτό που υποστηρίζει σήμερα, αλλά δεν πειράζει. Νερό κι αλάτι. Ελπίζω από δω και πέρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να υπερασπίζεται με αποφασιστικότητα την πατρίδα και να μην επιτρέψει στα στελέχη του να ξανακυλήσουν στην εθελοδουλία.
*το κείμενο του Τάσου Παππά δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών
