Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κάπου εκεί στις αρχές του περασμένου Ιουλίου είδε ο Μητσοτάκης του εκπροσώπους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας εν Ελλάδι. Όλως τυχαίως, την προηγούμενη ακριβώς νύχτα της συναντήσεως, ήμουνα δίπλα τους και τους άκουγα να συσκέπτονται. Στο μπαρ «Δυάρι» του Μεταξουργείου είχε λάβει χώρα η γιάφκα, εγώ τα έπινα με εκείνη που κοιμάται πλάι μου κι οι εκπρόσωποι ζυμώνονταν. Με έκδηλη τη χαρά τους και τη συγκίνησή τους, αφενός γιατί ο Κυριάκος έκανε όντως ένα βήμα σημαντικό και προοδευτικό και αφετέρου γιατί κάποιοι και κάποιες εξ αυτών καημό το είχαν να έρθουν κοντά στη Νέα Δημοκρατία λόγων «φιλελευθέρων αντιλήψεων». Καλοκαίρι στην Αθήνα, ντάλα καλοκαίρι με καλές προθέσεις και πλατιά χαμόγελα…
Όντως τους δέχτηκε τους εκπροσώπους την επομένη το πρωί ο Μητσοτάκης (και χωρίς γραβάτα παρακαλώ!), στα γραφεία της κόμματος και τα είπανε σε κλίμα πολύ καλό. Θέμα διακρίσεων και βίας έθεσαν εκείνοι και εκείνες, την ελπίδα του ότι με τη συγκεκριμένη συνάντηση θα ξεκινούσε ένας «στο πλαίσιο της επικοινωνίας που σταθερά επιδιώκει η Νέα Δημοκρατία με όλη την κοινωνία» εξέφρασε ο Κυριάκος. Και φάνηκε για μια στιγμή να χάνει την απόλυτη πρωτοβουλία ο ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα που απασχολούν την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και να μπαίνει σφήνα στο παιχνίδι η αξιωματική αντιπολίτευση. Καλό θα το έλεγα εγώ αυτό, καλό για τον τόπο, καλό για την κοινωνία, καλό για όλα τα πλάσματα που έχουν χορτάσει πια από βρισίδι, φτύσιμο και χειροδικία. Δεν προκύπτουν μόνο ρουσφέτια όταν υπάρχει ανταγωνισμός για ψήφους και επιρροή. Ενίοτε πάει και λίγο πιο μπροστά η κοινωνία.
Αλλά όλα αυτά είναι ωραία ως ασκήσεις επί χάρτου και όπως θυμίζει ο ποιητής η δύναμη βγαίνει από τα στόμια και όχι από τα στόματα. Όταν λοιπόν μπήκε το σίδερο στη φωτιά, όταν άρχισε το νερό να βράζει, η Νέα Δημοκρατία εμφανίσθηκε με αντιλήψεις 100 χρόνια πίσω απ’ τα κάρβουνα! Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια σαν να λέμε και ολίγη αρχαιολατρεία, μην το ξεχάσω, για να μην στενοχωριέται ο αντιπρόεδρος. Και δώσε εκκλησία και δώσε παπάδες και δώσε άμφια και καλυμμαύχια, για να μην λησμονεί κανείς ποιοι είναι οι φυσικοί μας σύμμαχοι. Μόνο που αυτούς τους φυσικούς συμμάχους, ο Έλλην και η Ελληνίς τους αντιμετωπίζουν πλέον με κάτι παραπάνω από έκδηλη υποψία. Και δεν έχουν καμιά όρεξη να τους ξαναβάλουν αφεντικά στην καμπούρα τους.
Έτσι γράφτηκε το χρονικό μιας μάχης χαμένης εκ των προτέρων. Το σημείωσα και στο χτεσινό κομμάτι, το ξέρουμε όλοι και όλες, το ‘γραψε στον φωτεινό πίνακα με το σκορ και ο Ιερώνυμος που είναι γατόνι μια χαρά τα είπε χτες με τον Κοτζιά στη Διεθνή Διάσκεψη για τον θρησκευτικό και πολιτιστικό πλουραλισμό. Ούτε την πλάτη του γύρισε, ούτε του έριξε κανέναν εξορκισμό να έχει να πορεύεται. Πράγμα το οποίον δείχνει πως στην εκκλησία λειτουργεί ακόμη το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που της έχει σώσει τον χιτώνα τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια. Στη Νέα Δημοκρατία από την άλλη, σπρώχνονται ο ένας με τον άλλον ποιος θα πατήσει πρώτος το κουμπί “eject”!
Y.Γ.: Και για να μην τα λέμε μόνο για τη Νέα Δημοκρατία: Καλό και άγιο το ΚΚΕ, μπροστάρης στους εργατικούς αγώνες, αλλά στο νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου τα σκάτωσε μεγαλοπρεπώς. Τελεία.
- από το newpost