Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Καθόμουνα πριν από ένα ταληράκι χρόνια και συζήταγα με κάτι φίλους για το φαινόμενο Χρυσή Αυγή. Και ανησυχούσαν και αναρωτιόνταν και απορούσαν γιατί ο κόσμος ο πολύς, ο χοντρός λαός που έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Αντρέας, δεν έβλεπε αυτό που βλέπαμε όλοι και όλες στην παρέα. Ότι δηλαδή δεν επρόκειτο για τίποτε γραφικούς τύπους με απαρχαιωμένες απόψεις και άθλιο grooming, αλλά για ορίτζιναλ χοιρινά, για τάγματα ασφαλείας, για φασιστόμουτρα με τάσεις εγκληματικές. Απορούσαν οι φίλοι μου και οι φίλες μου και εξέφραζαν την απορία μήπως.. και ήταν αόμματη η πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων.
Τους άκουσα με υπομονή, περίμενα τη σειρά μου και όταν ήρθε η ώρα τους τα είπα:
«Παιδιά είναι απλό το θέμα. Δεν είναι ούτε τυφλή ούτε ανάλγητη η κοινή γνώμη. Φοβισμένη είναι τρομοκρατημένη και τσαλαπατημένη. Και παραπλανημένη απ’ όλες τις πάντες, απ’ όλα τα media, τώρα που αναζητεί διέξοδο από τα μνημόνια και την απότομη φτωχοποίηση. Χώρια ο παράγων αδράνεια που πάντοτε λειτουργεί ανασταλτικά στην ενεργοποίηση κάποιων απαραίτητων αντανακλαστικών. Και κάτι ακόμη για να μην ξεχνιόμαστε: Όσο οι χρυσαυγίτες βαράνε και ματώνουν μαύρους, σκούρους και μελαψούς, μπορούν άπαντες και άπασες να κάνουν τα κορόιδα. Όταν σκοτώσουν κάποιον δικόν μας, τότε θ’ αλλάξουν όλα…»Και αλλάξανε όλα με τον Παύλο Φύσσα. Με τη θυσία του Παυλου Φύσσα για να είμαι πιο ακριβής, γιατί περί θυσίας επρόκειτο. Το αίμα του έδωσε το παλικάρι για μια καλύτερη πατρίδα, για ένα καλύτερο αύριο. Και μετά απ’ αυτόν δεν μπορούσε κανείς, δεν μπορούσε καμία να γυρίσει να σου πει «έλα μωρέ και τι έγινε». Το αίμα του Παύλου μας ξεστράβωσε, μας έθεσε προ των ευθυνών μας, μας ανάγκασε να σηκώσουμε το χαλί και να αντικρίσουμε κατάματα τα φίδια που κρύβονταν από κάτω. Το αίμα του Παύλου Φύσσα ξέπλυνε τις αμαρτίες μας.
Από τότε έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τότε που το χάσαμε το παιδί και η πληγή δεν έχει κλείσει ακόμη. Και δεν θα κλείσει ως την ώρα που ο πρόεδρος του δικαστηρίου θα ανακοινώσει την απόφαση για το έγκλημα και την εγκληματική οργάνωση που κρυβόταν από πίσω του. Εκεί θα είμαστε, με το χέρι στην καρδιά και το μέτωπο ψηλά. Για τον Παύλο Φύσσα που σηκώθηκε λίγο ψηλότερα απ’ την ξεφτίλα και την ισοπέδωση και την καντήφλα του καθημερινού βίου κι έγινε ο δικός μας μικρός και μεγάλος Άγιος. In loving memory…
- από το newpost.gr