Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Έχω διατελέσει σπασικλάκι! Πρώτο θρανίο στο σχολείο και πρώτος να σηκώσω το χέρι όταν ρώταγε κάτι ο δάσκαλος. Κάτι σαν την Ερμιόνη του Χάρι Πότερ ένα πράγμα, να σπάω τα νεύρα (και όχι μόνο…) των συμμαθητών μου. Όλα αυτά βεβαίως ως την ώρα που μπήκε στη μέση η εφηβεία και άρχισαν να μου φαίνονται πιο ενδιαφέροντα τα γκομενάκια από τα πάσης φύσεως «άριστα». Ναι διατήρησα τις καλές επιδόσεις, ναι πέρασα στο πανεπιστήμιο, ναι πήρα πτυχίο, αλλά η νοοτροπία του σπασίκλα με εγκατέλειψε ευτυχώς νωρίς. Σε απλά ελληνικά αυτό το λέμε «ωρίμασα», στη γλώσσα της πιάτσας το λέμε «στανιάρησα», εσείς πείτε το όπως.. θέτε δεν θα σας παρεξηγήσω. Όπως δεν παρεξηγώ τον Στέφανο Μάνο, που έκατσε κι έγραψε κείμενο ολόκληρο για το πώς πήγε στο φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ για ένα ακριβό φάρμακο και τον καθυστέρησαν τρεις ώρες λόγω πολυκοσμίας και γραφειοκρατίας και ο κόσμος δεν διαμαρτυρόταν λες και του περίσσευε ο χρόνος και τέλος πάντων για όλα αυτά φταίνε οι αριστεροί και οι ανόητοι δεξιοί που τα έχουν κάνει σαλάτα με το κοινωνικό κράτος και η διοίκηση του ΕΟΠΠΥ καθώς δεν νοιάζεται για τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (τα κεφαλαία δικά του) που έρχονται σε επαφή με τις υπηρεσίες του.
- διαβάστε τη συνέχεια στο newpost (ΕΔΩ)
