(...) Είναι σίγουρο πως ένας διαβητικός έχει πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα και διεγείρεται (ασφαλώς περισσότερο του συνήθους) το θυμοειδές του.
Ομολογώ ότι χθες το πρωί στο τελευταίο μέρος της ραδιοφωνικής εκπομπής μου στα «Παραπολιτικά FM» εξεπλάγην, για μια στιγμή με τύλιξε ατμόσφαιρα Σπιναλόγκας, και ένιωσα μια βαθύτατη λύπη για τον συνομιλητή μου και για το γεγονός ότι ήθελε να υποτιμήσει την κρίση μου, να αποδυναμώσει τα ερωτήματά μου και την ένταση της φωνής μου στο μικρόφωνο, λέγοντας: «Κύριε Τράγκα, προσέξτε το σάκχαρό σας». Βαρκάρης, απέναντι από τη Σπιναλόγκα.. που αφήνει τα πράγματα στην παραλία και φεύγει γρήγορα, χωρίς να ρίξει μια ματιά πίσω.
Το επανέλαβε τουλάχιστον τρεις φορές, προσθέτοντας με νόημα: «Ξέρω, είχα τον πατέρα μου», χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι σε κοινή θέα και μνημονεύοντας και εκείνον που τον γέννησε ήθελε να πει ότι οι διαβητικοί είναι άτομα «ειδικών αναγκών», άρα έχουν και αποσταθεροποιημένη κρίση. Φυσικά τον άκουγαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που κάνουν ινσουλίνη ή προσπαθούν να διατηρήσουν την υγεία τους με αυστηρή δίαιτα και άσκηση.
Το χειρότερο είναι ότι ο συνομιλητής μου ήταν γιατρός. Δεν έχει σημασία εάν είναι καλός ή κακός γιατρός, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω, γιατί δεν πήγα ποτέ να με εξετάσει, ούτε έτυχε να πάει φίλος μου στο ιατρείο του. Ομολογώ ότι δεν έχω ακούσει κανέναν ασθενή να τον είχε θεράποντα ιατρό. Το πλέον επώδυνο είναι ότι έχει δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη και αγνοεί όλα εκείνα τα στοιχεία που διέπουν τη συμπεριφορά της άσπρης μπλούζας, όταν συνομιλεί για οποιονδήποτε λόγο με ασθενή. Π.χ., δεν λες σε κάποιον, σε δημόσια θέα, στην τηλεόραση, «προσέχετε τον καρκίνο σας» ή «σε ποιο στάδιο είστε;». Δεν λες σε κάποιον άλλον στο ραδιόφωνο, επειδή σε ρωτάει ή σε αντικρούει σκληρά, «πώς πάει η λευχαιμία σας, βρήκατε μόσχευμα;» ή «σε ποια φάση είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας;». Επειδή στριμώχνεσαι, ξεφεύγεις του άξονα λογικής και αυτοϋποβαθμίζεις την ιδιότητά σου και εκείνους που εκπροσωπείς, δεν μπορείς να «πιτσιλάς» με λάσπη για ασθένεια που επηρεάζει την ορθότητα του λόγου της άλλης πλευράς.
Πόσω μάλλον όταν είσαι γιατρός και εν είδει χλεύης ή ειρωνείας αναφέρεσαι σε παθήσεις. Δεν θέλω να φανταστούμε πώς βλέπεις εσύ και οι όμοιοί σου τον αστροφυσικό νομπελίστα Στίβεν Χόκινγκ που είναι κατάκοιτος και μιλάει με ηλεκτρονικό αποκωδικοποιητή.
Το πλέον επώδυνο είναι ότι εσύ εκπροσωπείς το κόμμα που θέλει να ανέβει στην εξουσία και εν καιρώ μνημονίου να βοηθήσει και να στηρίξει πλατιές μάζες, που δεν έχουν καμία σχέση με τον πολυτελή τρόπο ζωής πολλών πολιτικών.
Εχω την εντύπωση ότι παλαιότερα, σε άλλες ηγεσίες της ΝΔ, δεν θα είχε επιλεγεί ο κ. Κικίλιας για εκπρόσωπος Τύπου, απλά και μόνο επειδή επαναλαμβάνει μονότονα, χωρίς επιδεξιότητα και συνειρμό, ότι «αυτοί που είναι πάνω πρέπει να φύγουν» και ότι «η ΝΔ θα τα κάνει καλύτερα». Με μεταλλικά επιχειρήματα, στυφό λόγο και υποτιμητικά λόγια σήμερα για τους διαβητικούς και αύριο για κάποια άλλη κατηγορία ασθενών, δείχνει πραγματικά τόσο ωμός και, όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κάποιες στιγμές τόσο άνους πολιτικά και επικοινωνιακά άγαρμπος, που αναρωτιέσαι γιατί πρέπει να είναι η βιτρίνα σε ένα κόμμα που θέλει πλειοψηφία.
Οσο για εμένα, έφυγα κάπως λυπημένος από το ραδιόφωνο για αυτή τη συνομιλία που άκουσε ένα πλήθος διαβητικών. Προσέχουμε το σάκχαρό μας και δεν έχουμε ανάγκη να μας το υποδείξει κάποιος που δεν έχει συμπεριφορά λευκής μπλούζας και είμαι σίγουρος ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ την παρηγορητική σχολή.
- από κείμενο του Γιώργου Τράγκα που δημοσιεύεται στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας «Ελευθερία του Τύπου» στη στήλη «Αποκλίνουσα Συμπεριφορά» / Τιτλος: Μην ανησυχείτε κύριε Κικίλια, θα... προσέχω το σακχαρό μου»